Ιστολόγιο "Σύνδεσμος Κληρικών Χίου" 15 χρόνια (2008-2023) συνεχούς και συνεπούς παρουσίας στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://syndesmosklchi.blogspot.gr/
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἦχος πλ. δ'. Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Σύνδεσμος Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, έτος ιδρύσεως 2007

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Μνήμη των Αγίων μαρτύρων Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης


Βίος της Αγίας Σοφίας και των τρειών θυγατέρων της Πίστεως, Ελπίδος, Αγάπης, των οποίων η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη στις 17 Σεπτεμβρίου.

Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορος Αδριανού (117 – 138). Η μητέρα Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε, και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν πράγματι χριστιανές, και διέταξε να τις συλλάβουν. Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες.

Πρώτη παρουσιάστηκε στο βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Αδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Χριστό, ενώ θα της χορηγούσε τα πάντα, όπως της έλεγε, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή. Αντιμετώπισε όμως το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστεως: (Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζώ δέ ουκέτι εγώ, ζή δέ εν εμοί Χριστός. Ο δέ νύν ζώ εν σαρκί, εν πίστει ζώ τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντός με, και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού.) (Γαλ. 2: 20) δηλαδή «ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου». Τότε, μετά από βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν.

Επίσης με τα λόγια της Αγίας Γραφής απάντησε και η δεκάχρονη Ελπίδα, όταν την ρώτησαν αν αξίζει να υποβληθεί σε τέτοια βασανιστήρια: (εις τούτο γάρ και κοπιώμεν και ονειδιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επι Θεώ ζώντι, ός εστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών.) (Α΄ Τιμοθ. 4:10). Δηλαδή, «ναι, διότι έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στον ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των πιστών». Αμέσως τότε και αυτή αποκεφαλίστηκε.

Αλλά δεν υστέρησε σε απάντηση και η εννιάχρονη Αγάπη. Είπε ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη «εις την αγάπην του Θεού και εις την υπομονήν του Χριστού.) (Β. Θεσσαλ. 3: 5). Βέβαια δεν άργησαν να αποκεφαλίσουν και αυτή.

Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της, και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της, και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.

ΠΗΓΗ
www.xfe.gr

Υμνολογική εκλογή.

Απολυτίκια

Της Αγίας. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε. Γερασίμου.

Σοφία εκθρέψασα, κατά την κλήσιν σεμνή, τας τρεις θυγατέρας σου, ταύτας προσάγεις Χριστώ, αθλήσεως σκάμμασιν’ όθεν της άνω δόξης, συν αυταίς κοινωνούσα, πρέσβευε τω Σωτήρι, καλλιμάρτυς Σοφία, δούναι τοις σε τιμώσι, χάριν και έλεος.

Σεμνή Σοφία, αφού εξέθρεψες σύμφωνα με την πίστη τις τρεις θυγατέρες σου, τις οδήγησες και τις προσέφερες στον Χριστό μέσα από τους μαρτυρικούς αγώνες. Τώρα αφού απολαμβάνεις την άνω ουράνια δόξα μαζί τους, καλλιμάρτυς Σοφία, πρέσβευε στον Σωτήρα να δώσει σε όσους σε τιμούν χάρη και έλεος.

Έτερον. «Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον. Γερασίμου.

Ως ελαία κατάκαρπος ανεβλάστησας, εν ταϊς αυλαίς του Κυρίου Σοφία Μάρτυς σεμνή, και προσήγαγες Χριστώ καρπόν ηδύτατον, τους της νηδύος σου βλαστούς, δι’ αγώνων ιερών, Αγάπην τε και Ελπίδα, και την θεόφρονα Πίστιν’ μεθ’ ων δυσώπει υπέρ πάντων ημών.

Σαν κατάκαρπη ελιά βλάστησες στις αυλές του Κυρίου και Θεού, σεμνή μάρτυς Σοφία. Έτσι, προσέφερες στον Θεό με ιερούς αγώνες, γλυκύτατους καρπούς, τα παιδιά σου: την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη. Τώρα λοιπόν μαζί με αυτές παρακάλεσε τον Θεό για όλους μας.

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.

Τας τρεις ενδοξους παρθένους, τα της Σοφίας βλαστήματα, Πίστιν, Ελπίδα, Αγάπην, ύμνοις ενθέοις τιμήσωμεν’ ρωσθείσαι γαρ δυνάμει του Σταυρού, υπήνεγκαν βασάνους αλγεινός, και τω ξίφει εκτμηθείσαι τας κεφαλάς, μαρτυρικοίς εστέφθησαν στεφάνοις. Δόξα τω ενισχύσαντι αυτάς, δόξα τω ταύτας δοξάσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ αυτών πάσιν ιάματα.

Ελάτε, με ένθεους ύμνους να τιμήσουμε τις τρεις ένδοξες παρθένες, την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη, γιατί αφού ενδυναμώθηκαν από την δύναμη του σταυρού, υπέφεραν βασανιστήρια που προξενούσαν φοβερούς πόνους. Αφού μάλιστα υπέμειναν και τον αποκεφαλισμό, στεφανώθηκαν με μαρτυρικά στεφάνια. Δόξα σε Αυτόν που τις ενίσχυσε στο μαρτύριο, δόξα σε Αυτόν που τις εδόξασε, δόξα σε Αυτόν που χαρίζει με τις πρεσβείες τους θεραπείες σε όλους.

Κοντάκιον. Ήχος α’. Χορός αγγελικός.

Σοφίας της σεμνής, ιερώτατοι κλάδοι, η Πίστις και Ελπίς, και Αγάπη δειχθείσαι, σοφίαν απεμώραναν, των Ελλήνων εν χάριτι’ και αθλήσασαι, και νικηφόροι φανείσαι, στέφος άφθαρτον, παρά του πάντων Δεσπότου, Χριστού ανεδήσαντο.

Από τη σεμνή Σοφία αναδείχθηκαν σαν άλλοι ιερότατοι κλάδοι η Πίστη και η Ελπίδα και η Αγάπη, και απέδειξαν με την Χάρη του Θεού, πως η σοφία των φιλοσόφων ήταν κυριολεκτικώς ανοησία. Αφού λοιπόν αγωνίσθηκαν και νίκησαν, δέχθηκαν από τον Θεό άφθαρτο στεφάνι.

Ο Οίκος

Ότε εις πάντα τα πέρατα, το αθέμιτον εξελήλυθε πρόσταγμα, θύειν ειδώλοις και σπένδεσθαι, και βωμούς δαιμόνων, και ναούς ευτρεπίζεσθαι, προς ανθρώπων απώλειαν’ τότε αι πανεύφημοι και καλλιπάρθενοι, ως αστέρες εξέλαμψαν, ζόφον αθεϊας και αγνωσίας ελαύνουσαι’ και φέγγος ευσεβείας εν ταις καρδίαις των πιστών υπανάπτουσαι, τρανώς ανεβόων’ θεός μέγιστος εστίν ο σταυρωθείς βουλήματι, και αναστάς τριήμερος, εν ω καί καυχώμεθα’ όθεν και επαξίως, στέφος άφθαρτον παρά Χριστού ανεδήσαντο.

Όταν κυκλοφόρησε σε όλη την οικουμένη το παράνομο διάταγμα, να κτίζονται δηλ. ναοί στα είδωλα και στους δαίμονες, να γίνονται σπονδές και θυσίες γι’ αυτούς, και να θανατώνονται άνθρωποι, αν δεν τους προσκυνούσαν, τότε οι πανένδοξες και καλλιπάρθενες σαν αστέρια μέσα στον κόσμο έλαμψαν, και έλεγξαν το σκοτάδι της αθείας και της αγνοίας, ανάβοντας το φως της ευσεβείας στις ψυχές των πιστών, και διακηρύττοντας πως ο Χριστός είναι ο μέγιστος Θεός που με τη θέλησή Του σταυρώθηκε και αναστήθηκε την Τρίτη ημέρα, για τον οποίο και καυχώμαστε. Να γιατί επάξια έλαβαν από τον Χριστό στεφάνι άφθαρτο.

Συναξάριον

Τη ΙΖ’ του αυτού μηνός (Σεπτεμβρίου) μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και καλλι¬νίκων Παρθένων Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης, και της μητρός αυτών Σοφίας.

Στίχοι. Τη προς σε πίστει Πίστις, Ελπίς, Αγάπη, Αι τρεις,
Τριάς, κλίνουσιν αυχένας ξίφει.
Εβδομάτη δεκάτη Αγάπην τάμον, Ελπίδα, Πίστιν.

Παράδοξο είναι που οι τρεις, η Πίστη, η Ελπίς και η Αγάπη με πίστη κλίνουν το κεφάλι στον αποκεφαλισμό για χάρη Σου, Αγία Τριάς, παρά το ότι είναι μικρά παιδιά.
Κατά την δεκάτη εβδόμη του μηνός απεκεφάλισαν την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη.
..................................................................................
Ταις αυτών Αγίαις πρεσβείαις, Χριστέ ο θεός, ελέησον ημάς.
Αμήν.

Εξαποστειλάριον. Ο ουρανόν τοις άστροις.

Τω της Τριάδος Κόραι, πυρούμεναι αϊ τρεις ζήλω, των αρετών τη τριάδι, Ελπίδι, Πίστει, Αγάπη, προσκείμενοι ομωνύμως, ηλόγησαν των βασάνων.

Οι τρεις κόρες, η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη, φλέγονταν από τον ζήλο της αγάπης για την Αγία Τριάδα, και είχαν πλησιάσει στις τρείς αρετές που φέρουν τα ονόματα τους. Έτσι δεν έδωσαν σημασία στα βασανιστήρια.

Απόδοση, Ελένης Χρήστου.


Πηγή: Ορθόδοξη Πορεία

Σχετική ανάρτηση:

Δεν υπάρχουν σχόλια: