Επανέρχομαι και επιμένω στο θέμα της Αιμοδοσίας, διότι είναι ΝΤΡΟΠΗ μας ένα Κράτος(;)2 11.000.000 ατόμων να «ζητιανεύει» από ένα κρατίδιο όπως είναι η Ελβετία, να του «συμπληρώσει» το έλλειμμα του αίματος που έχει κάθε χρόνο! Και καλά, χρήματα δεν έχουμε λόγω ελλείψεως στοιχειώδους νοικοκυροσύνης και λογικής που έλειπε από τους πολιτικούς μας (για να μη γράψω λόγω ελλείψεως στοιχειώδους μυαλού), μήπως όμως χάσαμε και την ανθρωπιά μας με το να αρνούμεθα να δίνουμε λίγο αίμα κάθε χρόνο από το κορμί μας, από αυτό που μας ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ;
Όπως λοιπόν αναφέρει η κ. Α. Κατσούλη (Επιμελήτρια Β΄, Γενικό Νοσοκομείο Τρικάλων), παγκοσμίως συλλέγονται περίπου 93.000.000 μονάδες (φιάλες) αίματος, ενώ στην Ελλάδα (τελευταία) 637.000. Σε 62 χώρες η επάρκεια βασίζεται σε εθελοντική προσφορά. Στην Ελλάδα αντιθέτως, μόνο το 44% περίπου του συλλεχθέντος αίματος προέρχεται από εθελοντές. Το υπόλοιπο 66% προέρχεται από συγγενείς ασθενών (οι οποίοι βέβαια δίδουν το αίμα τους αναγκαστικά για τον δικό τους άνθρωπο και μετά, συνήθως, εξαφανίζονται), από τις Ένοπλες Δυνάμεις, από αμειβόμενους αιμοδότες (δυστυχώς), οι οποίοι πολλές φορές είναι οροθετικοί για τον ιό HIV του AIDS ή κάποιας ηπατίτιδας, και… τέλος… ο Ελβετικός Ερυθρός Σταυρός συμπληρώνει το έλλειμμα!...
Αν ανατρέξουμε διαχρονικά στο θέμα της προσφοράς και των αναγκών για αίμα, παρατηρούμε ότι ενώ οι ανάγκες αυξάνονται, η προσφορά μειώνεται (αναλογικά όχι απόλυτα). Αν σήμερα το 1% του πληθυσμού δίδει αίμα και αυτό το 1% καλύπτει το 44% των αναγκών μας, τότε το 2% του πληθυσμού θα κάλυπτε το 88% των αναγκών μας σε αίμα!... Το υπόλοιπο 12% από… κάπου (από τα στρατευμένα νιάτα ή από τους συγγενείς) θα το αποκτούσαμε.
Αν σκεφθεί κανείς ότι σε κάποια γωνιά του πλανήτη μας ένας συνάνθρωπός μας χρειάζεται αίμα κάθε δευτερόλεπτο, ως αποτέλεσμα χειρουργείου, τραυματισμού, σοβαρής αναιμίας, επιπλοκής εγκυμοσύνης κλπ., τότε καταλαβαίνει ότι πρέπει η εκστρατεία για να πεισθούν κι άλλοι άνθρωποι να δώσουν το αίματος ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ πρέπει να επεκταθεί και σε ανθρώπους που μέχρι σήμερα δεν είχαν τη σχετική ενημέρωση (κυρίως παιδιά και νέοι).
Αν σκεφθούμε δε ότι η γνώση προσφέρεται «εξ απαλών ονύχων», τότε πρέπει τα σχολεία (ακόμα και από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση) να γίνουν αρωγοί της προσπάθειας αυτής. Βέβαια… τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να είναι αιμοδότες (αιμοδότες προσφέρονται από 18-65 ετών ηλικίας), όμως μπορούν να διδάξουν (ή να επηρεάσουν, αν προτιμάτε) τους γύρω τους (γονείς, μεγαλύτερα αδέλφια κλπ. συγγενείς και φίλους).
Σε 130 χώρες σε όλη την υφήλιο αναφέρεται ένας συνολικός αριθμός 46.700 νοσοκομείων, τα οποία διενεργούν μεταγγίσεις εξυπηρετώντας έναν πληθυσμό 4 δισεκατομμυρίων περίπου ανθρώπων. Σε πολλά από αυτά τα νοσοκομεία, σε 42 περίπου χώρες (όχι ευτυχώς στην Ελλάδα), ο έλεγχος που γίνεται για τον ιό HIV, ηπατίτιδα Β, ηπατίτιδα C, σύφιλη και άλλα μεταδιδόμενα νοσήματα, είναι ελλιπής, με αποτέλεσμα να χειρουργείται κάποιος για απλή αρρώστια και να φεύγει με AIDS (κυρίως αν το αίμα προέρχεται από αμειβόμενο αιμοδότη)3. Βέβαια οι ειδικοί λένε ότι υπάρχει κάποιος «νεκρός» χρόνος, κάποιο «παράθυρο» που οι αναλύσεις για κάποιες μεταδιδόμενες με τη μετάγγιση ασθένειες δεν είναι θετικές, ενώ η μόλυνση υπάρχει, οι λεπτομέρειες όμως αυτές ξεφεύγουν από τους σκοπούς του παρόντος άρθρου μου.
Στην Ελλάδα ΣΗΜΕΡΑ, 30 άτομα στα 1.000 δίδουν τακτικά αίμα, έτσι ενώ το 1983 μαζεύαμε 311.000 φιάλες το χρόνο και το 1988, 392.645 μονάδες, σήμερα φθάσαμε τις 637.000 φιάλες (στο σύνολο των αιμοδοτών). Στατιστικά παρατηρούμε ότι το αίμα που προσφέρεται από τις Ένοπλες Δυνάμεις μειώνεται (λόγω της μείωσης του αριθμού των στρατευσίμων ή/και της μειώσεως του χρόνου θητείας), ενώ το αίμα που συνεισφέρει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας ο Ελβετικός Ερυθρός Σταυρός είναι μεν λίγο, όμως βαίνει αυξανόμενο. Το 1997 παίρναμε 16.477 φιάλες, ποσοστό 2,9% επί του ετησίου συνόλου, ενώ το 2008 πήραμε 30.190 ή 4,7% επί του ετησίου συνόλου. Αν αναλογιστούμε ότι περίπου 4-4,5% του αίματος ΑΧΡΗΣΤΕΥΕΤΑΙ στη χώρα μας για κάποιους λόγους(;) τότε θα συνειδητοποιήσουμε τι θα γίνει αν η Ελβετία μας «τιμωρήσει» με άρνηση παροχής του αίματος που ήδη μας δίδει!...
Σαν συμπέρασμα, που μπορεί να εξαχθεί από τα πιο πάνω, είναι ότι πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να αυξηθεί ο αριθμός των εθελοντών αιμοδοτών. Ήδη το Υπουργείο την τελευταία 10ετία έχει καθιερώσει κάποιες δράσεις γι’ αυτό το σκοπό. Έτσι: α) έχει δημιουργήσει και διανέμει κατά καιρούς έντυπο υλικό (αφίσες, φυλλάδια κλπ.), β) έχει πείσει το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης να μεταδίδει δωρεάν μικρά ραδιοφωνικά ή/και τηλεοπτικά μηνύματα (spots) για το σκοπό αυτό, και γ) έχει θέσει υπό την αιγίδα του σειρά εκδηλώσεων για την προώθηση της αιμοδοσίας.
Εμείς, ως λειτουργοί Υγείας και ως άνθρωποι ασχολούμενοι με τα κοινά, πρέπει να προωθούμε τη γνώση στο λαό και ιδίως στους νέους και στα παιδιά (ναι, στα παιδιά!!!) για να γίνουν πρεσβευτές της αιμοδοσίας, για να γίνουν ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΑΙΜΟΔΟΤΕΣ! (Το άρθρο αυτό αφιερώνεται με ΑΓΑΠΗ σε όλα τα ΧΙΩΤΙΚΑ Σωματεία, εξαιρετικά δε στην Ένωση Βρονταδουσίων Αττικής – ΕΒΑΤ, και στην τ. Πρόεδρό της κ. Σμάρω Ν. Λω).
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Αγγειοχειρουργός
1 Κύρια πηγή πληροφοριών είναι άρθρο της κ. Α. Κατσούλη και των συνεργατών της στο περιοδικό «Επιθεώρηση Υγείας», Τόμος 22, Τεύχος 133, σελ. 21-26, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2011.
2 Τελικά: Είμαστε κράτος όταν δεν κάνουνε τίποτα σωστό, όταν όλα τα κάνουμε χωρίς προγραμματισμό.
3 Κάποιοι παλιοί θα θυμούνται τον αείμνηστο ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ (…) που αυτοκτόνησε όταν του «ξέφυγε» κάποιο αίμα οροθετικού και μολύνθηκαν αθώοι ασθενείς. Σ.σ.: Άραγε θα υπάρξει και κάποιος πολιτικός φιλότιμος να αυτοκτονήσει(!...) για το χάλι μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου