Ιστολόγιο "Σύνδεσμος Κληρικών Χίου" 15 χρόνια (2008-2023) συνεχούς και συνεπούς παρουσίας στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://syndesmosklchi.blogspot.gr/
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἦχος πλ. δ'. Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Σύνδεσμος Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, έτος ιδρύσεως 2007

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Η Ομοσπονδία Χιακών Σωματείων Αττικής τιμά τον π. Αντώνιο Παπανικολάου

Ένα Χιώτη ιερέα, που με το θεάρεστο έργο του προβάλει την εκκλησία της Ελλάδος, το ράσο και βέβαια τη Χίο, στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, πρόκειται να τιμήσουν οι Χιώτες της Αθήνας, όπως γράφει το http://odysseaschios.blogspot.com/.

Πρόκειται για τον πάτερ Αντώνιο Παπανικολάου, ένα νέο άνθρωπο που υλοποίησε ένα όραμα προσφοράς στο συνάνθρωπο, κάθε ηλικίας, με τη δημιουργία της «κιβωτού του κόσμου». Τον πατέρα Αντώνιο θα τιμήσει η Ομοσπονδία Χιακών Σωματείων Αττικής, την Κυριακή 15 Μαρτίου και ώρα 11 π.μ. σ’ εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη», χωρητικότητας 1.500 ατόμων, την οποία οφείλουμε όλοι οι Χιώτες να τη γεμίσουμε.
Ως γνωστόν, τον πάτερ Αντώνιο Παπανικολάου έχει βραβεύσει, στο Προεδρικό Μέγαρο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, η UNESCO και πρόσφατα η Ακαδημία Αθηνών.
Επίσης, την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμος σε συνέντευξη που έδωσε, σε κανάλι της ΕΡΤ, εξήρε το έργο του και ανέφερε ότι προτίθεται να τον πάρει στην Αρχιεπισκοπή, προκειμένου το έργο που έκανε στην Αθήνα, να επεκταθεί σ’ όλη την Ελλάδα.
Ακόμα, την Τρίτη 17 Φεβρουαρίου ο πάτερ Αντώνιος κλήθηκε από τον πρόεδρο της Βουλής Δημήτρη Σιούφα και μίλησε στα μέλη της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων για το έργο της «κιβωτού του κόσμου» και τις ανάγκες της.
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης κατά την οποία θα γίνει και η κοπή της πίτας της ΟΧΣΑ θα περιλαμβάνει, πέρα από την ομιλία του τιμώμενου προσώπου, αναφορά στο έργο του πάτερ Αντώνιο από καθηγητή Πανεπιστημίου, χορωδία και χορευτικό συγκρότημα.

Ποιος είναι ο πάτερ Αντώνιος
Ο πάτερ Αντώνιος ηλικίας σήμερα 36 ετών γεννήθηκε στο Κάστρο της πόλης της Χίου, όπου και μεγάλωσε. Η πρεσβυτέρα κατάγεται από το Βροντάδο. Το έργο του, που στηρίζεται αποκλειστικά μέχρι σήμερα σε εθελοντές που προσέλκυσε, ξεκίνησε σε ηλικία 26 ετών από την περιοχή του Κολωνού, όπου είχε τοποθετηθεί ως Ιερωμένος, στο Ναό του Αγ. Γεωργίου Ακαδημίας του Πλάτωνα.
«Από το παράθυρό μου –λέει ο ίδιος- έβλεπα νέα παιδιά εγκαταλελειμμένα μπλεγμένα στα ναρκωτικά και την εξαθλίωση. Άρχισα να αναρωτιέμαι πως μπορώ να τα βοηθήσω.
Στην αρχή ήταν μια παρέα εφήβων. Πλησίασα και ζήτησα να παίξουμε έναν αγώνα μπάσκετ. Σήμερα στη κιβωτό έρχονται 187 παιδιά, όλων των ηλικιών. Η πόρτα μας γι’ αυτά, θα είναι πάντα ανοιχτή».Πέρα όμως απ’ αυτά η κιβωτός σιτίζει καθημερινά 600, περίπου, ενήλικες σε αίθουσα, που βρίσκεται επί της οδού Άργους.Περίπου 200 εθελοντές, καθηγητές Πανεπιστημίου, δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί και απλοί άνθρωποι για βοηθητικές εργασίες, βοηθούν τον πάτερ Αντώνιο στο σπουδαίο έργο του. Το κτίριο της κιβωτού, που βρίσκεται επί των οδών Ζηνοδώρου 3 και Καλλικλέους στο Κολωνό, είναι μια κυψέλη φροντίδας και αγάπης. Το τι περιέχει θα παρουσιαστεί κατά την εκδήλωση σε βίντεο.

Αναδημοσίευση
Δείτε και παλαιότερη ανάρτηση του ιστολογίου μας:

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Εφημερίδα "Δημοκρατική": Διαζύγιο Συνδέσμου Κληρικών - Ιερέων γραφείων Μητρόπολης


Εφημερίδα "Δημοκρατική":


Ζητείται παρέμβαση Μητροπολίτη
Της Χαρίκλειας Κάβουρα


Απορρίπτοντας πλέον τους ιερείς των γραφείων της Μητρόπολης, ο Σύνδεσμος Κληρικών ανακοίνωσε στην χτεσινή συνέντευξη τύπου ότι επιδιώκει διάλογο μόνο με το Σεβασμιότατο, κ. Διονύσιο.
«Για μας οι ιερείς των γραφείων έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους με την αποτυχία διευθέτησης του θέματος που προέκυψε στη χιακή εκκλησία. Με πόνο ψυχής ο σύνδεσμος φτάνει σε αυτή την απόφαση και λέει ότι διάλογος πλέον μπορεί να υπάρξει μόνο με το Σεβασμιότατο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος του Συνδέσμου, πάτερ Γεώργιος Κωνσταντίνου.
Προηγουμένως εξήγησε αναλυτικά τις απόψεις του Συνδέσμου για το τι έχει συμβεί μέχρι στιγμής και πώς έφτασαν σε αυτή την απόφαση, ξεκινώντας από τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο πάτερ Γεόμελο. Αίσθηση όπως φαίνεται έκανε η μεταφορά λόγων του κατά τη διάρκεια κηρύγματός του σε Ιερό Ναό που μεταφέραμε στη «Δ» (και για το οποίο δεν υπήρχε καμία διάψευση, ακόμα και μετά από την αναπαραγωγή από άλλα τοπικά μέσα).
«Αν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται το κήρυγμα στην εκκλησία ως απάντηση… Δηλαδή να χρησιμοποιεί το λειτούργημά του, και μάλιστα ο γενικός αρχιερατικός επίσκοπος, για να αναφέρει πράγματα που θα μπορούσε κάλλιστα η Μητρόπολη να έχει επιληφθεί», ανέφερε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου, συμπληρώνοντας ότι αυτή η πρακτική που ακολουθείται χρόνια τώρα έχει δημιουργήσει τα αισθήματα αγανάκτησης στο σύνολο του κλήρου.
Έκανε επίσης αναφορά για απαράδεκτη συμπεριφορά των πατέρων των γραφείων προς τους λοιπούς ιερείς και ζήτησε από το Σεβασμιότατο την απομάκρυνσή τους! Άλλωστε όπως τόνισε οι θέσεις αυτές είναι μετακλητές και όχι ισόβιες.
«Ο σύνδεσμος λέει ότι για μετακλητές θέσεις όπως του αρχιερατικού αρκεί μια θητεία κάθε 5 έτη και όχι παραπάνω, ώστε κανένας καινούριος αρχιερατικός να μην μπορεί πλέον να ξεκινήσει από διακονία των αδελφών και να καταντήσει σε κατάχρηση εξουσίας εναντίον των αδελφών», ανέφερε ενημερώνοντας ότι υπάρχουν άτομα στα γραφεία εδώ και 27 χρόνια.
Ξεκαθάρισε όμως ότι κανένας από το ΔΣ του Συνδέσμου δεν ενδιαφέρεται για τις εν λόγω θέσεις.
Τέλος επανέφεραν το θέμα των σεμιναρίων, αφού έχουν κληθεί από τη Μητρόπολη επιλεκτικά και επώνυμα άτομα για να συμμετάσχουν χωρίς να έχουν προαναγγελθεί αλλά και χωρίς να υπάρχει σαφές χρονοδιάγραμμα, βάζοντας ζήτημα και εκπαιδευτή.


Εφημερίδα "Η Αλήθεια": Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΣΤΑ «ΕΩΣΦΟΡΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΑΡΧ. ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ


Εφημερίδα "Η Αλήθεια":

24/02/2009

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΣΤΑ «ΕΩΣΦΟΡΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΑΡΧ. ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ

«Έλα Χριστέ κι έλα Παναγιά»

«ΦΥΓΕ», ΛΕΝΕ ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ, ΠΟΥ ΑΠΑΡΤΙΖΕΤΑΙ, ΟΠΩΣ ΤΟΝΙΣΑΝ, ΑΠΟ ΑΥΛΟΚΟΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΣΦΟΥΓΓΟΚΩΛΑΡΙΟΥΣ!

Μαίνεται απ’ ό,τι φαίνεται ο πόλεμος στους κόλπους της τοπικής εκκλησίας, αφού χθες τα μέλη του Δ.Σ. του Συνδέσμου Κληρικών ζήτησαν ευθέως την απομάκρυνση του επιτελείου του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Χίου κ.κ. Διονύσιου ως προϋπόθεση για την επικράτηση ειρήνης.

Από τη δεύτερη κατά σειρά συνέντευξη Τύπου που έδωσαν φάνηκε ότι ο «ιερός πόλεμος» μαίνεται και ότι δυστυχώς διάλογος μεταξύ του Συνδέσμου Κληρικών Χίου και του Μητροπολίτη γίνεται μόνο δια μέσου των τοπικών μέσων ενημέρωσης. Με ακόμη σαφέστερο τρόπο και με πιο αιχμηρούς χαρακτηρισμούς ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών Χίου πατέρας Γεώργιος Κωνσταντίνου, περιέγραψε τη δράση των ιερωμένων που στελεχώνουν τα γραφεία της μητροπόλεως λέγοντας με νόημα ανάμεσα στα άλλα ότι: «η εκκλησία δε χρειάζεται αυλοκόλακες και σφουγγοκωλάριους»

Σχολιάζοντας μέσα από σειρά δημοσιευμάτων τοπικών εφημερίδων τις δηλώσεις από άμβωνος του Γενικού αρχιερατικού πατέρα Δημήτριου Γεόμελου για τα «εωσφορικά τάγματα» ο πατέρας Γεώργιος Κωνσταντίνου είπε: «Έλα Χριστέ και έλα Παναγία, αν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται το κήρυγμα...αντί ενός γόνιμου διαλόγου» και φάνηκε να περιμένει την τοποθέτηση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Χίου κ.κ. Διονυσίου για αυτόν τον παραλληλισμό, που όπως είπε δε συνάδει με τον πνεύμα της δήλωσης του πατέρα Δημήτριου Γεόμελου περί «προσευχής και συγχώρεσης».

Έσπευσε βέβαια ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών Χίου να διευκρινίσει ότι αυτά τα λόγια έχουν προκαλέσει συναισθήματα αγανάκτησης των μελών του συνδέσμου. Για τους υπόλοιπους ιερωμένους που δυσκολεύονται να τα εκφράσουν για ευνόητους λόγους, ο πατέρας Γεώργιος Κωνσταντίνου σχολίασε: «Αυτό είναι κατάντημα για την εκκλησία που είναι χώρος δημοκρατίας και ελευθερίας».

Από τη αυτή τη συνέντευξη Τύπου προέκυψε ότι το «πεδίο της μάχης» επεκτείνεται και εκτός εκκλησίας, αφού τα βέλη του Συνδέσμου στράφηκαν και στην απούσα από τη συνέντευξη εφημερίδα «Πρόοδο», με το επιχείρημα ότι αναφερόμενη στο πρόσωπο του Μητροπολίτη προσπαθεί να δείξει ότι τα «πυρά» του Συνδέσμου έχουν αποδέκτη το σεβασμιότατο και όχι τα πρόσωπα του γραφείου του. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ειπώθηκε ότι η εφημερίδα συνταυτίζεται με τα γραφεία της Μητροπόλεως. Η σιωπή ωστόσο που επικρατεί για τα όσα έχουν δημοσιοποιηθεί από τη συνέντευξη Τύπου αλλά και τις δηλώσεις που έγιναν από πλευράς του Συνδέσμου, σχολιάστηκε με τον εξής τρόπο: «Είναι ένοχοι. Χαλκεύουν κατηγορίες και προσπαθούν να μας φέρουν σε σύγκρουση με το δεσπότη, προσπαθούν να κατασκευάσουν αγανακτισμένους πολίτες...».

Στη συνέντευξη Τύπου δεν έμειναν ασχολίαστα τα λειτουργικά σεμινάρια από τον αρχιερατικό επίτροπο. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Κληρικών τα σεμινάρια διοργανώθηκαν με «διάθεση ρεβανσισμού», αφού κλήθηκαν ιερείς επωνύμως για να τους αναμορφώσουν. Ο πατέρα Γεώργιος Κωνσταντίνου δε δίστασε να πει ότι «ούτε ο εκπαιδεύων είναι κατάλληλο πρόσωπο» φωτογραφίζοντας βέβαια τον πατέρα Δημήτριο Γεόμελο. Η όλη συμπεριφορά στο θέμα των σεμιναρίων χαρακτηρίστηκε «ανάρμοστη» από τον πρώτο και καταγγέλθηκε η πρόσκληση για συμμετοχή σε αυτά ενός ιερέα με 29 χρόνια υπηρεσία και άρρωστη παπαδιά, «για ένα καπρίτσιο του αρχιερατικού γενικού. Η εκκλησία δε σηκώνει τέτοια καπρίτσια» σημείωσε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών Χίου.

Όσο για το διάλογο που ακούστηκε κατά κόρον αλλά δεν βλέπουμε να υφίσταται, ο πατέρας Γεώργιος Κωνσταντίνου διευκρίνισε ότι: «Διάλογος μπορεί να υπάρξει μόνο με το μητροπολίτη. Τα γραφεία έκλεισαν τον κύκλο τους». Ωστόσο προς αποφυγή παρεξηγήσεων ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών έσπευσε να κάνει σαφές ότι η πρόταση για απομάκρυνση του επιτελείου του μητροπολίτη δε στοχεύει στην εξασφάλιση καμίας θέσης από τα μέλη τους Δ.Σ. του Συνδέσμου. «Εμείς διευκολύνουμε το σεβασμιότατο να απαλλαγεί από τα βαρίδια. Οι πατέρες μπορούν να συνεχίσουν ως ιερείς στις ενορίες τους, δε θα χάσουν το μισθό τους» συμπλήρωσε.

Απαντώντας σε σχετικά ερωτήματα μετά το τέλος της συνέντευξης Τύπου ο πατέρας Γεώργιος Κωνσταντίνου δήλωσε ότι θα περιμένουν το νέο κύκλο δηλώσεων και ότι δεν σκοπεύουν σε αυτή τη φάση να στραφούν στο Φανάρι ή στον αρχιεπίσκοπο. «Εμείς δεν εκθέσαμε τον πατέρα μας. Θέλουμε όλες οι προσπάθειες να εξαντληθούν εντός της Χίου» κατέληξε. Μετά και από αυτή τη συνέντευξη του Συνδέσμου κληρικών αναμένεται η απάντηση από την πλευρά της Μητροπόλεως στην οποία και «πέταξε το γάντι». Αν και θα είχε ενδιαφέρον να ακούγαμε και τη φωνή του ποιμνίου που αυτή την περίοδο δίνει μια σκληρή μάχη στο αγώνα της επιβίωσης και της αξιοπρέπειας...

Ευγ. Κ.

Την απομάκρυνση του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου ζητά ο Σύνδεσμος Κληρικών Χίου

Τα πρώτα δημοσιεύματα από τη χθεσινή συνέντευξη τύπου του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Κληρικών Χίου, που δόθηκε στα Μ. Μ. Ε. της Χίου στην έδρα του Συνδέσμου στην ενοριακή αίθουσα του Ιερού Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Βροντάδου.

Στην ιστοσελίδα της Πατρίδας γράφει:

Συνέντευξη Κληρικών

Την απομάκρυνση του Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ιεράς Μητροπόλεως πατήρ Δ. Γιόμελου από τη θέση του ζήτησαν ευθέως τα μέλη του Συνδέσμου Κληρικών από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη. Η άρνηση της Μητρόπολης στο διάλογο με τον Σύνδεσμο, κατόπιν των αρνητικών εισηγήσεων που δέχθηκε ο Σεβασμιότατος, ανάγκασε τα μέλη του να στραφούν ξανά στην Χιακή κοινωνία παραχωρώντας σήμερα συνέντευξη τύπου. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γεώργιος Κωνσταντίνου αφού καυτηρίασε την αρνητική στάση της εφημερίδας «Η Πρόοδος» απέναντι στο Σύνδεσμο δήλωσε ότι οι ιερείς των γραφείων έχουν ολοκληρώσει το κύκλο τους και τόνισε ότι πλέον είναι ανοιχτοί στο διάλογο μόνο με τον Μητροπολίτη.

Πηγή: www.tvpatrida.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=715&Itemid=64

Στην εφημερίδα Πολίτης, στην πρώτη και στην τρίτη σελίδα (δείτε και στην αρχή της ανάρτησης):

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Πολύκαρπος Επίσκοπος Σμύρνης

1. Ποιος ήταν ο άγιος Πολύκαρπος Σμύρνης
Ο Πολύκαρπος Σμύρνης υπήρξε η κατ' εξοχήν Ορθόδοξη φυσιογνωμία στην Εκκλησία της Μικράς Ασίας κατά το 1ο ήμισυ του Β' αιώνα. Και τούτο διότι ο Πολύκαρπος ήταν αποστολικός άνδρας, με την έννοια ότι γνώρισε αποστόλους, και κατά μαρτυρίες, μαθήτευσε στον απόστολο Ιωάννη, κι εγκαταστάθηκε ως επίσκοπος από αποστόλους, καθώς πληροφορεί ο μαθητής και συνεχιστής της παραδόσεώς του Ειρηναίος (Έλεγχος III 3,4). Το κύρος του όμως ο Πολύκαρπος το οφείλει περισσότερο στο γεγονός ότι υπήρξε ο κατ' εξοχήν φορέας της γνήσιας αποστολικής παραδόσεως, σε μια εποχή που η Εκκλησία γνώρισε στους κόλπους της πλήθος διδασκάλων, οι οποίοι εξέφραζαν αμφίβολη και πάντως όχι γνήσια αποστολική παράδοση. (Τα πολλά απόκρυφα έργα, αλλά ακόμη και ο συντάκτης της Διδαχής, ο Παπίας, ο Ερμάς κ.α.).
Σημαντικό ρόλο στην πνευματική πορεία του Πολυκάρπου διαδραμάτισε ασφαλώς η γνωριμία του στη Σμύρνη (107-117) με τον Ιγνάτιο, από τον οποίο είχε λάβει και προσωπική Επιστολή, στην οποία τον επαινεί και τον συμβουλεύει. Η αποστολικότης του φρονήματος τού Πολυκάρπου εξηγεί το κύρος του και την ειρηνευτική του αποστολή στη Ρώμη κατά τους χρόνους του Ανίκητου (154-166). Η διαφορά ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα (Ρώμη: Κυριακή, Μ. Ασία: 14η του μηνός Νισάν) και η ασύνετη τακτική του Ρώμης, προκάλεσε σχίσμα, το όποιο επιχείρησε να αποτρέψει ο Πολύκαρπος. Και το πέτυχε, διότι, δε συμφώνησαν βέβαια οι δύο επίσκοποι στη Ρώμη, χωρίσθηκαν όμως εν αγάπη και με τη συναίσθηση ότι διαφορά σε θέματα νηστείας, εορτών κλπ. εκφράζει (!) την ενότητα στην πίστη (Ειρηναίου, Επιστολή προς Βίκτωρα, ΒΕΠ 5, 173).
Τη ζωή του ο Πολύκαρπος τελείωσε με μαρτύριο σε πολύ μεγάλη ηλικία στο στάδιο της Σμύρνης, την Εκκλησία της οποίας ποίμανε σχεδόν έξι δεκαετίες. Για το χρόνο του μαρτυρίου, που η παράδοση τοποθετεί στο έτος 155/156, έγιναν πρόσφατα νέες προτάσεις (167 /8 η 177). Η πρώτη από αυτές (167-168) είναι πιθανή, ενώ πολλοί πατρολόγοι δέχονται ακόμη την παραδοσιακή χρονολογία.
Ο Πολύκαρπος, τον όποιο τιμούσαν ως «διδάσκαλο» της «Ασίας» (Μαρτύριον Πολυκ. 12, 2), δεν είναι μεγάλος συγγραφέας.
Διαβάστε ακόμη:




Πατρολογία Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών, Τόμος Α’ – Αθήνα 1982 Β΄ Έκδοση, σελ. 181 - 182.



Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Ψηφιακός Χάρτης των πολιτιστικών θησαυρών της Εκκλησίας της Ελλάδος

Πρότυπο συνεργασίας Εκκλησίας και Πολιτείας, χαρακτήρισε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος Β' τον ψηφιακό χάρτη των πολιτιστικών θησαυρών της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος, ετοιμάστηκε με τη συνεργασία της Μ.Κ.Ο. Αλληλεγγύη και του ΟΤΕ, στο πλαίσιο του επιχειρηματικού σχεδίου «Ψηφιακή Σύγκλιση». Μιλώντας στη παρουσίαση του ψηφιακού χάρτη, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος Β', τόνισε ότι, το όλο εγχείρημα αποτελεί πρότυπο για τη περαιτέρω συνεργασία της Εκκλησίας και της Πολιτείας στο πλαίσιο των διακριτών ρόλων τους αλλά και παράδειγμα συνεργασίας για το κοινωνικό έργο που επιτελούν τόσο η Εκκλησία όσο και η Πολιτεία. Σήμερα η Μ.Κ.Ο. της Εκκλησίας της Ελλάδος και η ΟΤΕ Α.Ε. παρουσίασαν στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Λεωφ. Βασ. Σοφίας 22, το έργο "Ψηφιακός Χάρτης των πολιτιστικών θησαυρών της Εκκλησίας της Ελλάδος". Το έργο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" και αποτελεί μια προσπάθεια ψηφιοποίησης και τεκμηρίωσης των ιερών κειμηλίων της Εκκλησίας της Ελλάδος με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών. Μετά τον Αρχιεπίσκοπο ακολούθησε ο χαιρετισμός του Διευθύνοντος Συμβούλου της «Αλληλεγγύης», κ. Κωνσταντίνου Δήμτσα και ομίλησαν με την ακόλουθη σειρά, η κ. Βασιλική Κολυβά, Υπεύθυνη Προβολής & Δημοσιότητας του Ε.Π. «Ψηφιακή Σύγκλιση», ο κ. Δημήτριος Τσόπελας, Υποδιευθυντής διαγωνισμών και έργων, Διεύθυ-νση Πωλήσεων Εταιρικών Πελατών ΟΤΕ, κ. Ανδρέα Περγαντή, Υπευθύνου έργου, Διεύθυνση Υλοποίησης Έργων, Γενική Διεύθυνση Εταιρικών και Επιχειρησιακών Πελάτων ΟΤΕ. Συντονιστής ήταν ο κ. Σπύρος Σουρμελίδης Δημοσιογράφος.

...«Το όλο εγχείρημα αποτελεί παράδειγμα αρμονικής και δημιουργικής συνεργασίας εκκλησιαστικών και κρατικών φορέων και δύναται να αποτελέσει πρότυπο για περαιτέρω συνεργασίες, στο πλαίσιο των διακριτών ρόλων Εκκλησίας και Πολιτείας, όπως περιγράφονται στο Σύνταγμα μας αλλά και στο πεδίο των κοινών τόπων συνεργασίας μεταξύ των δύο φορέων όπως αυτοί αναφέρονται στον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο πολιτισμός και η διαφύλαξη των πολιτιστικών θησαυρών, μαζί με το κοινωνικό έργο αποτελούν σημεία συνεργασίας Εκκλησίας και Πολιτείας και νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής που σήμερα απολαμβάνουμε τους καρπούς αυτής της κοινής προσπάθειας»...

Για πρώτη φορά ο χρήστης του Ίντερνετ έχει τη δυνατότητα να «ξεφυλλίσει» μια μοναδική συλλογή ψηφιακών «εκθεμάτων» από μεγάλης πολιτιστικής αξίας μνημεία και πολύτιμα αντικείμενα της Εκκλησίας της Ελλάδος. «Η Αλληλεγγύη, στο πλαίσιο της ανανέωσης της διαδικτυακής της παρουσίας, δημιούργησε αυτήν τη δικτυακή πύλη (portal) με στόχο τη διατήρηση και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της Εκκλησίας μας. Μέσω της χρήσης του Διαδραστικού Πολιτιστικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος προσφέρεται μια διεισδυτική ματιά σε εκκλησιαστικά αρχιτεκτονικά μνημεία, μουσεία, εκκλησιαστικά κειμήλια και γενικά σε οποιοδήποτε πολιτιστικό αγαθό σχετίζεται με εκκλησιαστικές δομές και φορείς», σημειώνει χαρακτηριστικά αναφερόμενος στο εγχείρημα ο διευθύνων σύμβουλος της ΜΚΟ, κ. Κωστής Δήμτσας. Το υλικό που εκτίθεται απαρτίζεται από περίπου 33.000 ψηφιακά τεκμήρια - καθένα με επεξηγηματικό κείμενο. Σε αυτό απεικονίζονται εκκλησίες, μοναδικές αγιογραφίες, μουσειακά εκθέματα εκκλησιαστικού ενδιαφέροντος, όπως άμφια, χειρόγραφα, ιερά σκεύη και σπάνια βιβλία, στα οποία περικλείεται η εκκλησιαστική ζωή όλων των μητροπόλεων της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Επισκεφθείτε την ηλεκτρονική διεύθυνση:

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Συνέντευξη του Προέδρου του Συνδέσμου στην εφημερίδα "Χιαχτίδα"

Ο Δημήτρης Διόλατζης φιλοξενεί τον π. Γεώργιο Κωνσταντίνου
π. Γεώργιος Κωνσταντίνου:
Στην Εκκλησία δεν υπάρχουν πιστοί ή ιερείς δύο "ταχυτήτων"


-Πατέρα Γεώργιε, σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με το πρόβλημα των κενών εφημεριακών θέσεων. Για το διάστημα μέχρι την οριστική πλήρωση της κενής οργανικής θέσεως μέχρι τώρα ποια είναι η πρακτική που ακολουθείται στην αναπλήρωση και ποιος την αποφασίζει αυτή;


-Σας ευχαριστώ, για τη φιλοξενία των απόψεών μας στις σελίδες της έγκριτης εφημερίδας σας. Λόγω της ιδιομορφίας της μητροπολιτικής μας περιφέρειας, ο νόμος επιτρέπει την ύπαρξη τόσων ενοριών και ανάλογων εφημεριακών θέσεων για την καλύτερη διαποίμανση των πιστών. Το ίδιο άλλωστε ισχύει για τις όλες τις ακριτικές και δυσπρόσιτες περιοχές της πατρίδας μας. Πολλές από αυτές τις θέσεις είναι κενές και μάλιστα για πολλά χρόνια. Η συνηθισμένη πρακτική που ακολουθείται είναι η ανάθεση των διοικητικών καθηκόντων σε εν ενεργεία ιερείς, ενώ οι συνταξιούχοι συνεχίζουν να καλύπτουν τις λατρευτικές ανάγκες των πιστών των συγκεκριμένων ή και άλλων ενοριών. Η επιλογή, χειροτονία, μετάθεση εφημερίων γίνεται από τον Μητροπολίτη.


-Και ποια είναι η θέση του Συνδέσμου σας για τις χηρεύουσες ενοριακές θέσεις; Σε ποιους πρέπει να ανατίθενται;


-Η συγκεκριμένη θέση του Συνδέσμου έχει διατυπωθεί σε επίσημο ανακοινωθέν προς την Ιερά Μητρόπολη Χίου και δελτίο τύπου προς τα Μέσα Ενημέρωσης από τις 6 Ιουνίου 2008. Το νέο διοικητικό συμβούλιο που είχε εκλεγεί από τη Γενική Συνέλευση της 30ης Μαΐου 2008 μόλις συγκροτήθηκε σε σώμα στις 5/6/08, έχοντας νωπή την κρίση, τη θέληση και την ψήφο των αδελφών συμπρεσβυτέρων διατύπωσε με σαφήνεια ότι: «Ζητά να πληρώνονται οι κενές εφημεριακές θέσεις δια προκηρύξεως σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις (άρθρο 38 § 2 Ν 590/1977 και άρθρα 33 – 37 Κανονισμού 2/1969)» και ότι «θεωρεί ότι προσωρινά διοικητικά καθήκοντα στις χηρεύουσες ενοριακές θέσεις πρέπει να ανατίθενται στους ιερείς-εφημερίους των όμορων ενοριών κατά τις διατάξεις του Νόμου και να μην συγκεντρώνονται σε ένα πρόσωπο περισσότερες αρμοδιότητες».
Ο νόμος καθορίζει τον τρόπο της πληρώσεως της οργανικής εφημεριακής θέσεως με προκήρυξή της από τον Μητροπολίτη εντός μηνός από τη χηρεία της. Η προκήρυξη διαβάζεται επ’ Εκκλησίαις, δημοσιεύεται στο επίσημο περιοδικό «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ή και στον τοπικό τύπο και υποχρεούται ο Μητροπολίτης να καλέσει αυτούς που επιθυμούν να καταλάβουν την κενή οργανική θέση τακτικού εφημερίου και έχουν τα κανονικά και νόμιμα προσόντα, να υποβάλουν τα δικαιολογητικά εντός μηνός από τις δημοσιεύσεως της προκήρυξης στο περιοδικό «ΕΚΚΛΗΣΙΑ».
Τα προσόντα των υποψηφίων, η διαδικασία και τα σχετικά δικαιολογητικά καθορίζονται αναλυτικά στα άρθρα 34, 35 και 36 του κανονισμού 2/12969.
Στις τελευταίες σελίδες οποιουδήποτε περιοδικού «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» και αν ανοίξετε θα δείτε πλήθος τέτοιων δημοσιεύσεων προκηρύξεων κενών οργανικών εφημεριακών θέσεων από άλλες Μητροπόλεις της Ελλαδικής Εκκλησίας και της Εκκλησίας της Κρήτης, από τις οποίες απουσιάζει η Ιερά Μητρόπολις Χίου!Για το διάστημα μέχρι την οριστική πλήρωση της κενής οργανικής θέσεως ο Σύνδεσμος θεωρεί ότι προσωρινά διοικητικά καθήκοντα στις χηρεύουσες ενοριακές θέσεις πρέπει να ανατίθενται στους ιερείς-εφημερίους των όμορων ενοριών και να μην συγκεντρώνονται σε ένα πρόσωπο περισσότερες αρμοδιότητες.


-Ένα άλλο θέμα που έχετε επισημάνει είναι η συμμετοχή των ιερέων στα διάφορα Συνέδρια, συμπόσια, Ημερίδες κτλ. Έχετε πεί ότι δεν ενημερωνόσαστε, δεν γνωρίζετε αν η Μητρόπολή μας συμμετέχει σε αυτά και με ποιους αντιπροσώπους. Θεωρείται ότι η Μητρόπολη δεν καθορίζει αξιοκρατικά τους επιθυμούντες να λάβουν μέρος σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις;


-Ο Σύνδεσμος έχει ήδη ζητήσει να λαμβάνει γνώση των διοργανώσεων Συνεδρίων, Συμποσίων κ.λ.π. στα οποία να συμμετέχουν αξιοκρατικά ιερείς και λαϊκοί από το δυναμικό της Μητροπόλεώς μας, οι οποίοι κατά την επάνοδό τους εξ’ αυτών θα ενημερώνουν διεξοδικά τους αδελφούς.
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν ενημερωνόμαστε, δεν γνωρίζουμε αν η Μητρόπολή μας συμμετέχει σε αυτά και με ποιους αντιπροσώπους.
Πρέπει όλοι οι ιερείς να λαμβάνουν γνώση των διοργανώσεων, όταν ανακοινώνονται από τους φορείς που τα διοργανώνουν, κι όχι να διαβάζουν εκ των υστέρων τα πορίσματά τους σε βιβλία που πάλι με πρωτοβουλία π.χ. της Ιεράς Συνόδου φθάνουν σε μας.
Η συμμετοχή των εκπροσώπων της Μητροπόλεως να καθορίζεται αξιοκρατικά από τους επιθυμούντες να λάβουν μέρος, οι οποίοι θα έχουν την υποχρέωση επιστρέφοντας να ενημερώσουν σε σχετική ιερατική σύναξη τους συμπρεσβυτέρους τους. Οι ιερείς πρέπει να ενημερώνονται για όλα τα θέματα που τους αφορούν και φυσικά αντικείμενο ενημέρωσης δεν μπορεί να είναι μόνο οι δισκοφορίες. Θέματα εργασιακά, αδειών, επιδομάτων, υποτροφιών, και όλων των σχετικών ανακοινώσεων υπουργείων και υπηρεσιών που φθάνουν στα γραφεία της Μητροπόλεως και μας αφορούν.


-Έγκαιρα ο Σύνδεσμός σας έχει επισημάνει την ανυπαρξία ιερατικών συνάξεων σε αντίθεση με άλλες μητροπόλεις και την Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Και αυτό γιατί αυτές είναι απαραίτητες για την ανάλυση των αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου ή του Μητροπολίτη και την ορθή και ομοιόμορφη εφαρμογή τους. Γιατί κατά τη γνώμη σας γίνεται αυτό;


-Ο λόγος που ζητούμε τις ιερατικές συνάξεις είναι για σε αυτές με την παρουσία του επισκόπου θα υπάρχει η δυνατότητα να συζητούμε και κάποια επιμέρους πρακτικά θέματα που μας απασχολούν όλους και τα οποία είναι ασφαλώς σκόπιμο να μελετούμε κάθε φορά διεξοδικά, να αναζητούμε λύσεις, να διορθώνουμε λάθη και να ενισχύουμε τους δεσμούς μας.
Στις ιερατικές συνάξεις με τον διάλογο αμβλύνονται οι αντιθέσεις. Με την πατρική νουθεσία του επισκόπου επιλύονται εν Χριστώ τα όποια ζητήματα αναφύονται. Οι ιερείς πληροφορούνται άμεσα και όχι από ένα ψυχρό κείμενο, τον ποιμαντικό σκοπό που εξυπηρετεί κάποια συνοδική εγκύκλιος ή εγκύκλιος του Μητροπολίτη κι έτσι εξασφαλίζεται η πιστή και ομοιόμορφη εφαρμογή της. Ο Μητροπολίτης μαθαίνει από τα ίδια του τα παιδιά τα επιμέρους προβλήματα, η επίλυση των οποίων πρέπει να αφορά όλους, ως συμπρεσβυτέρους και συλλειτουργούς.
Μια τέτοια σύναξη για να οργανωθεί και να επιτύχει τους στόχους της, χρειάζεται ένα ικανό επιτελείο για να την οργανώσει και να την υποστηρίξει. Από την ανυπαρξία ιερατικών συνάξεων φαίνεται ότι δεν υπάρχει τέτοιο ικανό επιτελείο για να τις διοργανώσει ή δεν υπάρχει η θέληση για να πραγματοποιηθούν ή και τα δύο.



-Ο Σύνδεσμός σας είναι σύμφωνος με την εγκύκλιο για την απαγόρευση τελέσεως γάμων και βαπτίσεων σε ιδιωτικούς ναούς και υπαίθριους χώρους; Αναφέρομαι σε αυτό το θέμα γιατί όσον αφορά την εφαρμογή αυτής της εγκυκλίου στο νομό μας υπάρχει μία ..ανομοιομορφία.


-Η εγκύκλιος 2850/19-1-2007 της Ιεράς Συνόδου ρητά απαγορεύει την τέλεση Ιερών Μυστηρίων σε χώρους αλλότριους των Ιερών Ναών. Οι Ναοί είναι το κέντρο της Ορθόδοξης Λατρείας. Τα Ιερά Μυστήρια δεν είναι κοσμικές τελετές αλλά γεγονότα εκκλησιαστικά, γεγονότα που έχουν άμεση σχέση με τη σωτηρία του ανθρώπου.
Μιλά επίσης και για επαναφορά στην ορθή τάξη δηλαδή στην τέλεση των Μυστηρίων εντός των Ναών και μάλιστα των Ενοριακών. Και συνιστά την αντιμετώπιση με σύνεση αλλά και αυστηρότητα πολλών απαράδεκτων συνηθειών, οι οποίες εισχώρησαν στην τέλεση των Ιερών Μυστηρίων.
Να ληφθεί ακόμα υπόψη ότι η Απόφαση μνημονεύει και τη σχετική νομοθεσία που αφορά στη διαδικασία και λειτουργία των ιδιόκτητων ιερών ναών (Κανονισμός 8/1979 της Ιεράς Συνόδου άρθρο 13 § 1.
Είναι προφανές ότι η απαγόρευση ισχύει για όλους τους ιδιόκτητους ιερούς ναούς.
Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο για την τέλεση γάμων ή βαπτίσεων εντός των Ενοριακών Ιερών Ναών και φυσικά των ενοριακών παρεκκλησίων, αφού αυτά είναι προέκταση του Ενοριακού Ναού και χώρος δημόσιας λατρείας. Η εξαίρεση για τους σωματειακούς ναούς, που εισήγαγε με το αρ. 900/5-12-2007 έγγραφο η Μητρόπολή μας, είναι τοπικής εμπνεύσεως αφού, αφού στην Εγκύκλιο της Συνόδου ουδεμία αναφορά γίνεται!
Οι παλινωδίες στην εφαρμογή της εγκυκλίου και οι εξαιρέσεις (σε ορισμένους δόθηκε άδεια, σε άλλους όχι) έφεραν σε δύσκολη θέση λαϊκούς και κληρικούς και γέννησαν ερωτήματα. Ο Σύνδεσμος αντέδρασε πιστεύοντας ότι στην Εκκλησία δεν υπάρχουν πιστοί ή ιερείς δύο «ταχυτήτων» και πρέπει να υπάρχει ισότητα και δικαιοσύνη.
Τα όσα διαβάσαμε στον τύπο αλλά και τα σχόλια που γίνονταν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις από ιερείς και λαϊκούς δεν θα υπήρχαν ή τουλάχιστον θα έβρισκαν μία και σταθερή απάντηση, αν εφαρμοζόταν για όλους με πνεύμα ισότητας η Εγκύκλιος της Συνόδου και αν η Μητρόπολη χρησιμοποιούσε όλους των ποιμαντικούς τρόπους που προβλέπει αυτή για την κατήχηση του λαού περί της ιερότητας των Ιερών Μυστηρίων και για τη διασάφηση του περιεχομένου και του σκοπού της Εγκυκλίου στους ιερείς πρώτα και κατόπιν στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Μητροπόλεώς μας.


-Με ποια κριτήρια επιλέγονται σήμερα οι εφημέριοι του προσκυνήματος της Αγίας Μαρκέλλας;


-Αυτή την ερώτηση θα έπρεπε να την απευθύνετε στην Ιερά Μητρόπολη και σε όποιον έχει την ευθύνη της κατάρτισης του σχετικού προγράμματος και διευκρινίζω, όχι απαραίτητα εκείνου που υπογράφει τα τελικά έγγραφα, αλλά εκείνου ή εκείνων που τα εισηγούνται και τα συντάσσουν.


-Ποια είναι η θέση του Συνδέσμου σας, για την επιλογή αυτή των εφημέριων και των περιόδων που εφημερεύουν;


-Ο Σύνδεσμος κατ’ επανάληψη έχει τοποθετηθεί στο θέμα με ανακοινωθέντα, αλλά και με την απαντητική του επιστολή στην Κίνηση «19» για την Αμανή.
Ζητήσαμε για τις εφημερίες στο ιερό προσκύνημα της Αγίας Μαρκέλλας να προτιμώνται οι ιερείς των Βορειοχώρων. Αν στους εφημερίους των χωριών προστεθούν και οι έλκοντες την καταγωγή τους από την συγκεκριμένη περιοχή, το προσκύνημα θα μπορεί να λειτουργεί όλο το χρόνο.Πρέπει να μπορούν να υπηρετήσουν όλοι οι ιερείς με προτεραιότητα στους ιερείς της Αμανής και τους καταγόμενους από αυτήν, τους πολύτεκνους – τρίτεκνους και σε κάθε περίπτωση με αξιοκρατικά κριτήρια.


-¨Ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα που έχετε επισημάνει είναι η ακολουθούμενη πρακτική για το προβάδισμα των οφφικιούχων πρεσβυτέρων. Έχετε πει ότι αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον κανονισμό της Εκκλησίας περί «Περί απονομής εκκλησιαστικών οφφικίων». Πέστε μας, τι γίνεται μέχρι τώρα; Ποια είναι η πρακτική που ακολουθεί η Ιερά Μητρόπολη Χίου και τι είναι αυτό που προβλέπει ο Εκκλησιαστικός Κανονισμός;


-Η ακολουθούμενη πρακτική για το προβάδισμα των οφφικιούχων πρεσβυτέρων έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον κανονισμό 142/1999 Περί απονομής εκκλησιαστικών οφφικίων εν τη Εκκλησία της Ελλάδος, όπου στο άρθρο 10, παράγραφος 2 ορίζει ρητά: «οι Οφφικιούχοι Πρεσβύτεροι άγαμοι ή έγγαμοι προηγούνται βάσει της χειροτονίας των ως Πρεσβυτέρων και ουχί βάσει του χρόνου της απονομής του Οφφικίου των». Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει στην μητροπολιτική μας περιφέρεια.
Ζητάμε την εφαρμογή του Κανονισμού 142/1999 της Ιεράς Συνόδου.


-Πάτερ Γεώργιε θα ήθελα να σας ρωτήσω τι εξυπηρετούν οι αρχιερατικές εποπτείες και οι επόπτες; Ποιο το έργο τους; Τι εποπτεύουν, γιατί λέγονται επόπτες, αφού ο κανονισμός της εκκλησίας μιλάει για αρχιερατικούς επιτρόπους και η δικαιοδοσία τους είναι αρχιερατικές περιφέρειες;


-Μαζί με σας απευθύνουμε και εμείς το ίδιο ερώτημα στην Ιερά Μητρόπολή μας, γιατί στα δεκαπέντε τουλάχιστον χρόνια, που είμαι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, το μόνο που έχω διαπιστώσει είναι ότι η εν λόγω διοικητική διάρθρωση υπάρχει μόνο για να κοσμεί το κατ’ έτος εκδιδόμενο εγκόλπιο ημερολόγιο.
Παρατηρείται μάλιστα το φαινόμενο σε ορισμένες Αρχιερατικές Εποπτείες ο επικεφαλής να μην είναι εφημέριος σε ενορία που ανήκει στη συγκεκριμένη Εποπτεία!
Όσο για τις ονομασίες που έχουν επιλεγεί, όταν κάτι δεν λειτουργεί, το λιγότερο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι το πώς ονομάζεται!
Στις άλλες Ιερές Μητροπόλεις υπάρχουν Αρχιερατικές Περιφέρειες με επικεφαλής Αρχιερατικούς Επιτρόπους των οποίων προΐσταται Ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος. Περί των καθηκόντων τους ορίζουν σχετικά τα άρθρα 23 και 32 ως 36 του Ν.Δ. 126/69.


-Ο Σύνδεσμός σας έχει προτείνει την επέκταση του μέτρου της ενίσχυσης του τρίτου τέκνου που εφαρμόζεται στην Θράκη και στην ακριτική Χίο και κατ’ επέκταση στα ακριτικά μας νησιά. Στο παρελθόν συγκεντρώθηκαν τα προσωπικά στοιχεία των ιερέων με σκοπό την έκδοση εκκλησιαστικών ταυτοτήτων. Ο Σύνδεσμός σας έχει αναζητήσει αυτά τα στοιχεία. Έχετε πάρει καμία απάντηση από την Μητρόπολη; Που βρίσκονται και ποιος τα διαχειρίζεται;


-Είμαστε περιοχή που έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και γι’ αυτό θα έπρεπε το ενδιαφέρον της μητρός Εκκλησίας να στραφεί και στα παιδιά της των ακριτικών νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου.
Η πρότασή μας είναι τα χρήματα που συγκεντρώνονται για το σκοπό της ενίσχυσης των οικογενειών προς απόκτηση τρίτου τέκνου να παραμένουν στη Χίο και με φροντίδα π.χ. του Μητροπολιτικού Συμβουλίου να διατίθενται στους δικαιούχους, με τα ίδια κριτήρια που εφαρμόζεται το μέτρο αυτό στη Θράκη. Η επέκτασή του μέτρου και στις άλλες ακριτικές μας Μητροπόλεις μπορεί να γίνει κατόπιν συνεννοήσεως των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών με τη Σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τα προσωπικά μας δεδομένα, όσα ήταν απαραίτητα για την έκδοση δελτίων «εκκλησιαστικών» ταυτοτήτων, συγκεντρώθηκαν με εντολή της Ιεράς Συνόδου. Έκτοτε δεν γνωρίζουμε τι απέγιναν αυτά, και αρμόδια να απαντήσει είναι η αρχή που τα συγκέντρωσε και τα διατηρεί.


-Μέσα στο υπόμνημα που καταθέσατε σον Μητροπολίτη Χίου αναφέρεστε στις επιλογές των ιερέων εκείνων που συμμετέχουν σε «λειτουργικό σεμινάριο» από τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο Πως ερμηνεύει ο Σύνδεσμος την επιλεκτική αυτή κλήση σε σεμινάρια;


-Ζητήσαμε να γίνουν λειτουργικά σεμινάρια, με σκοπό να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες όλων μας για διαρκή λειτουργική επιμόρφωση. Το περιεχόμενο των λειτουργικών σεμιναρίων, το χρονοδιάγραμμά τους, αλλά και τα πρόσωπα που θα προσφέρουν τη γνώση, είναι πολύ σημαντικά για την πραγμάτωση του σκοπού για τον οποίο εμείς τα ζητήσαμε.
Ο Σύνδεσμος ζήτησε λειτουργικά σεμινάρια, για όλους ανεξαιρέτως τους ιερείς της Μητροπόλεώς μας και μάλιστα από λειτουργιολόγους. Η επιλεκτική κλήση σε σεμινάρια, ερμηνεύεται σαν στοχοποίηση των ιερέων, που καλούνται. Ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος δεν είναι λειτουργιολόγος, ενώ πανεπιστημιακή εκπαίδευση έχουν και άλλοι ιερείς της Μητροπόλεώς μας!


-Τις θέσεις του Συνδέσμου σας για όλα αυτά τα θέματα που συζητάμε τις έχετε κωδικοποιήσει σε ένα υπόμνημα το οποίο καταθέσατε στον Μητροπολίτη Χίου το περασμένο Δεκέμβριο. Έχετε δώσει συνέντευξη Τύπου και έχετε δημοσιοποιήσει τις θέσεις σας πάνω σε αυτά. Πέστε μου, έχετε πάρει από την Ιερά Μητρόπολη, απαντήσεις σε όλα αυτά τα ζητήματα που έχετε θέσει;


-Το υπόμνημα, στο οποίο αναφέρεστε, αποτελεί κωδικοποίηση των ήδη υπαρχουσών θέσεων – αιτημάτων του Συνδέσμου. Αυτό σημαίνει ότι τόσο η Ιερά Μητρόπολη, όσο και εκείνοι που έχουν παρακολουθήσει την πορεία του Συνδέσμου μας, δεν αιφνιδιάστικαν από τις θέσεις – αιτήματά μας, γιατί τους ήσαν ήδη γνωστά από προγενέστερες ανακοινώσεις και δελτία τύπου.
Το υπόμνημα κατατέθηκε στις 8/12/2008 και πήρε αριθμό πρωτ. 688. Ο Σύνδεσμος, όπως όφειλε δημοσιοποίησε το κείμενο του υπομνήματος, αφού το έστειλε πρώτα στους βουλευτές και το νομάρχη της Χίου. Αναρτήθηκε στο blog του Συνδέσμου (syndesmosklchi.blogspot.com) και στάλθηκε στα Μ. Μ. Ε της Χίου στις 13/12/2008 με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή φαξ.
Η Μητρόπολη σε τούτο μόνο ήταν συνεπής, ότι κώφευσε για άλλη μια φορά και δεν απάντησε, στα όσα καταθέσαμε, τόσο σαν θέσεις, όσο και σαν ερωτήματα και αιτήματα.
Στις δημοκρατικές κοινωνίες, όταν διατυπώνεται μία θέση ή άποψη και μάλιστα με επιχειρήματα, ή όταν υποβάλλονται αιτήματα αναμένεται και η αντίθετη άποψη ή η απάντηση στα αιτήματα από τον παραλήπτη τους. Μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμιά απάντηση, ούτε καν η διατύπωση της αντίθετης άποψης από χείλη υπεύθυνα, ίσως γιατί το συγκεκριμένο σύστημα διοίκησης που οικοδόμησαν οι αδελφοί μας των γραφείων της Ιεράς Μητροπόλεως δεν αντέχει σε τέτοια διαδικασία, διαλόγου και πλουραλισμού. Ένα τέτοιο σύστημα δεν έχει θέση μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είναι μια κατεξοχήν δημοκρατική κοινωνία προσώπων.


Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε την Κυριακή 15/2/2009 στην εβδομαδιαία-πολιτική-πολιτιστική-κοινωνική εφημερίδα της Χίου Χιαχτίδα, αρ. φύλλου 431, στο σαλόνι, σελίδες 8 και 9 και στη σελίδα 14.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Νέα συνέντευξη τύπου από τον Σ. Κ. Χ. την Δευτέρα 23/2/2009

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ
822 00 ΒΡΟΝΤΑΔΟΣ

Χίος 15 Φεβρουαρίου 2009
Αρ. Πρωτ.: 14

Προς: Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης Χίου

Θέμα: «Πρόσκληση σε συνέντευξη τύπου»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Κληρικών Χίου προσκαλεί τους εκπροσώπους όλων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της Χίου σε συνέντευξη τύπου την Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009 στις 11 π.μ. στην έδρα του Συνδέσμου, στην ενοριακή αίθουσα του Ιερού Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Βροντάδου.

Μετά τιμής
Το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος
π. Γεώργιος Κωνσταντίνου
Τα Μέλη
π. Ιωάννης Κοντός
π. Δημήτριος Πύρρος
π. Δημήτριος Μαρμαράς
π. Μαρκέλλος Μαλαφής
π. Αλέξανδρος Κατσαρός
π. Γεώργιος Γεώργαλος

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Ο Όσιος Άνθιμος της Χίου, ιδρυτής και κτήτωρ της Ι. Μ. Παναγίας Βοηθείας

Ο Όσιος Άνθιμος, κατά κόσμο Αργύριος Κ. Βαγιάνος, γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1869 στην περιοχή του Αγίου Λουκά Λειβαδίων Χίου. Οι ευσεβείς και ενάρετοι γονείς του, Κωνσταντίνος και Αργυρώ, φρόντισαν να δώσουν Χριστιανική αγωγή στο τέκνο τους. Και ο νεαρός Αργύριος δωρεοδέκτης του Αγίου Πνεύματος, με πνεύμα σοφίας, ήταν προορισμένος από τον Θεό να αναδειχθεί σκεύος εκλογής και να γίνει μέγας παιδαγωγός εις Χριστόν. Η όλη παιδιόθεν ανάπτυξη και ανατροφή του τελούσε προφανώς υπό την ισχυρή και βαθιά επίδραση του χριστιανικού οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Γράμματα δεν έμαθε πολλά. Περιορίσθηκε στις απλές γνώσεις του δημοτικού σχολείου. Έτσι χωρίς τις θεωρητικές γνώσεις της εγκοσμίου καταξιώσεως, αλλά με ευφυΐα και διεισδυτικότητα πνεύματος και με ιδιαιτέρως έντονη την επιθυμία για βίο πνευματικό, προχωρά αταλάντευτος στην ενάρετη ζωή με την πολύτιμη δωρεά της ακλόνητης πίστεως.
Ο θείος έρως τον οδηγεί στην απάρνηση του κόσμου και της βοής του και στη μοναχική πολιτεία, από όπου εξέλαμψαν οι αρετές του. Αφορμή για να ακολουθήσει την μοναχική οδό υπήρξε η επίσκεψή του στη Σκήτη των Αγίων Πατέρων της Χίου για την επισκευή ιδιόκτητης εικόνας της Παναγίας. Με αυτή την εικόνα έκτοτε συνέδεσε άρρηκτα ολόκληρη την ζωή του. Η Παναγία έγινε για εκείνον πηγή ανεξάντλητης δυνάμεως στους μετέπειτα σκληρούς αγώνες του, αλλά και πηγή δροσιάς και ανακουφίσεως. Οδηγός του στον ασκητικό βίο υπήρξε ο σεβάσμιος Γέροντας της Σκήτης Παχώμιος, από τον οποίο εκάρη μικρόσχημος μοναχός και μετονομάσθηκε Άνθιμος.
Υποτάσσεται στον Γέροντα Παχώμιο και με τις αδιάλειπτες προσευχές και νηστείες και με τους σκληρούς αγώνες του αναδεικνύεται, με την ευδοκία του Θεού, μεγάλος στην άσκηση και την αρετή. Με την σωματική και πνευματική του όμως αυτή άσκηση εξαντλήθηκε και ασθένησε. Τότε με την ευλογία του Παχωμίου επιστρέφει στο σπίτι του, όπου εγκαθίσταται για ανάρρωση. Όμως ο Όσιος Άνθιμος δεν εγκατέλειψε την άσκηση. Μόλις αποκαταστάθηκε μερικώς η υγεία του αποσύρθηκε σε μικρό απομονωμένο κελί μέσα στα πατρικά του κτήματα, στα Λιβάδια της Χίου, συνεχίζοντας τους πνευματικούς του αγώνες. Εκεί μόναζε ασκώντας ταυτοχρόνως και την τέχνη του υποδηματοποιού, για να βοηθά τους φτωχούς γονείς του και να ελεεί του πάσχοντες.
Στο κελί του αυτό με την αδιάλειπτη προσευχή και την μελέτη του βίου μεγάλων ασκητών λάμβανε δύναμη, προέκοπτε σε πνευματική οικοδομή, αλλά και προκαλούσε και τη δαιμονιώδη λύσσα του πονηρού. Ο Όσιος αγωνιζόταν σκληρά και αποτελεσματικά, διεξήγαγε πολυμέτωπους αλλά νικηφόρους αγώνες κατά του πονηρού με την πύρινη προσευχή και καθημερινά ανερχόταν την ευλογημένη κλίμακα των αρετών και της αγιότητας. Αργότερα, σε ηλικία 40 ετών, το έτος 1909, κείρεται μεγαλόσχημος μοναχός από τον διάδοχο του Παχωμίου, Ιερομόναχο Ανδρόνικο.
Ο ενάρετος όμως ασκητής Άνθιμος ήταν σκεύος εκλογής και έτοιμος για το αξίωμα της ιεροσύνης. Καλείται λοιπόν στο Αδραμύττιο της Μικράς Ασίας από τον ανάδοχό του Στέφανο Διοματάρη το 1910 για τον σκοπό αυτό. Η χειροτονία του Αγίου δεν ήταν κάτι το συνηθισμένο. Στην περίπτωσή του είχαμε θεία συγκατάθεση που απεκάλυψαν οι θεοσημίες ευδοκίας κατά το τέλος της χειροτονίας. Σεισμός, αστραπές, βροντές, κατακλυσμιαία βροχή συμβαίνουν την ιερή εκείνη ώρα. Τα κανδήλια του ναού κινούνται, ενώ ένα από αυτά καταπίπτει. Μετά δε τη χειροτονία επικρατεί γαλήνη, ηρεμία, χαρά Θεού. Τα φυσικά αυτά φαινόμενα αποκαλύπτουν και μαρτυρούν την ευαρέσκεια του Θεού και τη θεία συγκατάνευση.
Όσο καιρό παρέμενε στο Αδραμύττιο, ακτινοβολούσε εκθαμβωτικά με την αρετή και την αγιότητά του, η οποία ίσχυσε να θεραπεύσει δαιμονιζόμενο της περιοχής, κάτι που δεν κατόρθωσαν οι συλλειτουργοί του. Αυτή λοιπόν η πνευματική του ακτινοβολία προκάλεσε το πάθος της αντιζηλίας των συλλειτουργών του. Εκείνος θέλοντας να τους ελευθερώσει από το πάθος αυτό, εγκατέλειψε το Αδραμύττιο το 1911 και μετέβη στο Άγιον Όρος, όπου οι Αγιορείτες μοναχοί του επιδαψίλευσαν πολλές τιμές.
Επιστρέψας στη Χίο τοποθετήθηκε ως εφημέριος στο Λεπροκομείο. Εκεί άνοιξε το νέο στάδιο των αρετών και της αγαθοεργού δράσεώς του. Η εικόνα της Παναγίας Υπαπαντής επικεντρώνει την όλη του ευεργετική δράση. Η Κυρία Θεοτόκος δια της μεσιτείας και της προσευχής του Αγίου Ανθίμου επιτελεί αναρίθμητα θαύματα θεραπείας ασθενών επωνύμων και ανώνυμων πιστών. Το ίδρυμα αυτό με τους δυστυχείς λεπρούς καθίσταται πνευματικό κέντρο σωματικής και πνευματικής υγείας. Η όλη διακονία του στο Λεπροκομείο καταδεικνύει τη βαθύτατη πίστη του και την πολύτιμη προσφορά του.
Εδώ φαίνεται και το μεγαλείο του Αγίου. Ο Άγιος Άνθιμος ως εφημέριος του ναού συμπαρευρισκόταν, συνέτρωγε και συνομιλούσε με τους λεπρούς, τους κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων και μετά τη Θεία Λειτουργία κατέλυε!
Τότε μέσα σε εκείνη την αγιάζουσα ατμόσφαιρα οραματίζεται την ίδρυση Μονής, για να στεγάσει πρόσφυγες καλόγριες προερχόμενες από την Μικρά Ασία. Και προχωρεί στην πραγμάτωση των οραματισμών του.
Υψώνει τον μεγαλοπρεπή Ιερό Παρθενώνα της Παναγίας Βοηθείας Χίου. Από τότε εγκαταστάθηκε στη Μονή με πλήρη αφοσίωση στην Παναγία και εκεί κατηύγαζε με την ασκητική του βιοτή το πλήθος των αρετών και την αγιότητά του και τη μεσιτεία και βοήθεια της Θεοτόκου και ποίμαινε με πλεονάζουσα στοργή και αγάπη το ποίμνιό του, ενίσχυε και παρηγορούσε με τον γλυκύ και απλό του λόγο και θεράπευε ασθενείς και πάσχοντες που κατέφευγαν κοντά του.
Μέσα σε αυτή τη δια βίου διακονία, ώριμος πλέον, πλήρης ημερών, σε ηλικία 90 ετών, με οσιότητα που θύμιζε τους μεγάλους ασκητές της ερήμου, τέλεσε την τελευταία Θεία Λειτουργία την 27η Ιανουαρίου 1960 και λίγες ημέρες μετά κοιμήθηκε με ειρήνη.















Ιερός ναός αφιερωμένος στη Παναγία τη Βοήθεια και στον Άγιο Άνθιμο της Χίου υπάρχει και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών :

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΘΙΜΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΧΙΩ (video)


Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΘΙΜΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΧΙΩ @ Yahoo! Video
Πηγή: www.panagiavoitheia.gr/pages/p_vios_agiou_anthimou_video.html

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

«Άθεα» λεωφορεία και «πλατεία» λεωφόρος

Από την εφημερίδα Εκκλησιαστική Παρέμβαση της Ι. Μ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Πρωτ. π. Θωμά Βαμβίνη.
Σε οκτακόσια βρετανικά λεωφορεία αναρτήθηκε το σύνθημα: «Πιθανόν να μην υπάρχει Θεός. Πάψε τώρα να αναρωτιέσαι και απόλαυσε τη ζωή σου». Πίσω από την ιδέα της ανάρτησης αυτού του συνθήματος βρίσκεται μια εικοσιοκτάχρονη Bρετανίδα, η Αριάν Σερίν, που είναι συγγραφέας και άθεη. Το περιοδικό Ταχυδρόμος (17/1/2009), απ' το οποίο παίρνουμε την πληροφορία γράφει γι’ αυτήν: «Κουρασμένη από τις θρησκείες και τους εκπροσώπους τους, που κηρύσσουν την έχθρα ο ένας του άλλου, μάζεψε λεφτά από το Internet και με τη σειρά της κήρυξε τον αθεϊσμό».
Είναι ανίσχυρη και αρκετά φτωχή σε αποδεικτικά στοιχεία η παραπάνω αιτιολογία του αθεϊστικού κηρύγματος, αλλά η είδηση έχει παραμέτρους με εξαιρετικό ποιμαντικό και θεολογικό ενδιαφέρον. Πριν προχωρήσουμε όμως σε επιπλέον στοιχεία της ειδησεογραφίας, θα διατυπώσουμε ορισμένες γενικές παρατηρήσεις.
Η αθεϊστική καμπάνια της Αριάν Σαρίν είναι ένα εφήμερο άνθος του δυτικού πολιτισμού, στον οποίο κυριαρχεί ο δεϊσμός, δηλαδή η πίστη ότι υπάρχει μια ανώτερη δημιουργική αρχή, η οποία όμως δεν έχει καμμιά σχέση τώρα με τον κόσμο. Ως αποχρώσεις, κλάδοι η παράγωγα αυτής της θρησκευτικής άποψης, επιβιώνουν ο αγνωστικισμός, ο αθεϊσμός, ακόμη και η αναιμική χριστιανική πίστη του αιρετικού Χριστιανισμού, που είναι αποκομμένη από την εμπειρία του ζωντανού Θεού. Έχοντας επίσης οι Ευρωπαίοι στην μνήμη τους την σφοδρότητα των θρησκευτικών πολέμων μεταξύ των διαφόρων αιρετικών χριστιανικών ομολογιών δεν θέλουν πλέον να μιλούν για την αλήθεια της πίστεως, αλλά μόνο για τον σεβασμό της διαφορετικότητας, τον σεβασμό κάθε ιδιορρυθμίας. Γι’ αυτό είναι ευπρόσδεκτο από πολλούς Ευρωπαίους το μήνυμα: «Πιθανόν να μην υπάρχει Θεός. Πάψε τώρα να αναρωτιέσαι και απόλαυσε τη ζωή σου».
Ας δούμε όμως με σχετική συντομία αυτό το μήνυμα, καθώς και τις προβαλλόμενες αιτίες του.
Η Αριάν Σερίν δηλώνει άθεη, αλλά θεμελιώνει τον αθεϊσμό της στην πιθανότητα «να μην υπάρχει Θεός». Δεν εκφράζει βεβαιότητα για τον αθεϊσμό της. Στην πραγματικότητα το μήνυμά της είναι αγνωστικιστικό. Δεν ξέρει αν υπάρχη Θεός. Την ενοχλούν όμως οι θρησκευτικές έριδες και η απειλή της Κόλασης για τους αμαρτωλούς και τους απίστους. Για την αιτία της καμπάνιας της είπε: «Τον περασμένο Ιούνιο βγήκα από το σπίτι μου και είδα στο πλάι ενός λεωφορείου ένα μήνυμα από μια οργάνωση ευαγγελικών που έλεγε πως όσοι δεν αποδεχθούν τον Χριστό θα πάνε στην Κόλαση». Αυτή η απειλή την έκανε να αντιδράση. Την ενόχλησε ο επικρεμάμενος κίνδυνος της Κόλασης, για την οποία βέβαια πιστεύει ότι δεν υπάρχει. Έτσι ξεκίνησε με την βοήθεια της εφημερίδας «Guardian», μέσω Internet, την συγκέντρωση χρημάτων για μια καμπάνια που θα αντιστάθμιζε τα πράγματα. Η κίνησή της βρήκε αμέσως μεγάλη ανταπόκριση, και σε έξι μήνες, «ανήμερα τα Θεοφάνια, 800 “άθεα” λεωφορεία ―200 εξ αυτών στην πρωτεύουσα― εμφανίσθηκαν στους δρόμους της Βρετανίας» με το «αντισταθμιστικό» μήνυμα της Σερίν.
Η κόπωση της Αριάν Σερίν από «τις θρησκείες και τους εκπροσώπους τους, που κηρύσσουν την έχθρα ο ένας του άλλου», αποτελεί μια ανίσχυρη πρόφαση για το μαχητικό ξέσπαμα του αθεϊσμού της. Υπεραπλουστεύει την σύνθετη λειτουργία της ανθρώπινης θρησκευτικότητας. Γενικεύοντας το μίσος, που δυστυχώς δεν απουσιάζει από τις θρησκευτικές διενέξεις, ταυτίζει την ύπαρξη των θρησκειών με αυτό το πάθος. Κι αν έχη κάποιο δίκαιο για τον Μουσουλμανισμό, στο ιερό βιβλίο του οποίου γράφει: «Πολεμάτε τους απίστους, ώσπου να μην υπάρχει άλλη θρησκεία» (Κοράνι, κεφ. 8, στ. 40), για τον Χριστιανισμό όμως, που κηρύσσει την αγάπη ακόμη και προς τους εχθρούς, είναι σαφές ότι έχει άδικο. Την δικαιώνει μόνο η πνευματική ανωριμότητα κάποιων Χριστιανών και οι νοοτροπίες ορισμένων αιρετικών παραφυάδων, που αγνοούν το πνεύμα του Χριστού. Αλλά εκεί πρόκειται για κακέκτυπα του χριστιανικού βίου, για κακοποίηση του ιερού θεσμού της Εκκλησίας.
Απ’ ο,τι φαίνεται η Αριάν Σερίν αντιλήφθηκε ως θρησκευτικό μίσος το προτεσταντικό μήνυμα που διάβασε «στο πλάι ενός λεωφορείου», το οποίο προέλεγε την αιώνια Κόλαση για όσους δεν θα αποδεχθούν τον Χριστό. Και η αντίδρασή της σε κάποιο βαθμό ήταν φυσική. Ήταν η αντίδραση του φίλαυτου και υπερήφανου ανθρώπου, που δεν θέλει να σκέφτεται ούτε πρόσκαιρη, ούτε πολύ περισσότερο αιώνια ταλαιπωρία και θλίψη, και προ παντός δεν μπορεί να ανεχθή κανέναν κριτή των πράξεων και των επιλογών του.
Στο σημείο αυτό όμως υπάρχει και μια άλλη παράμετρος που μας την δίνει η ορθόδοξη ποιμαντική εκμετάλλευση του φόβου της Κολάσεως. Ο φόβος της Κόλασης δεν είναι όπλο για να τρομάξουμε η να εκδικηθούμε τους αντιτιθεμένους. Ο φόβος της Κόλασης προϋποθέτει πίστη και μάλιστα πίστη στον Θεό που ενηνθρώπησε και έδειξε την αγάπη Του για τον άνθρωπο «έως θανάτου». Δηλαδή, προϋποθέτει μέσω της πίστεως μια έστω ελάχιστη γεύση της αγάπης του Θεού. Διότι ο έστω και «ολίγον γευσάμενος» μπορεί κάπως να αισθανθή το τι σημαίνει χωρισμός από αυτόν τον Θεό. Για τους άλλους αυτό το μήνυμα είναι εκβιαστικός λόγος, είναι απειλή για πνευματική δούλωση• δεν είναι ένας τρόπος για να υπερβούν την πολυδιάσπαση της ψυχής τους, ώστε να την ενοποιήσουν μέσα στο αγαθό, ευάρεστο και τέλειο θέλημα του Θεού. Αυτό ήταν μια λανθασμένη «ιεραποστολική» κίνηση της προτεσταντικής οργάνωσης που ανάρτησε το σχετικό μήνυμα, απόρροια της αιρετικής θεολογίας και εκκλησιολογίας τους. Πως μπορεί άλλωστε ένας αδιάφορος η άθεος να ελκυσθή από έναν Θεό που απειλεί με Κόλαση; Και πως μπορούμε να χρησιμοποιούμε την απειλή της Κόλασης, χωρίς να την συνδέουμε με την απόλαυση της αγάπης του Θεού; «Ο Θεός αγάπη εστί» γι’ αυτό δεν αξίζει τον κόπο για τίποτε να χάση κανείς την κοινωνία μαζί Του• γι’ αυτό θα είναι φοβερό και ντροπιαστικό να αποκαλυφθούμε προδότες αυτής της αγάπης, όταν ο Χριστός κατά την δευτέρα παρουσία Του περνώντας, όπως μας λέει ο Μ. Βασίλειος, και τον εαυτό Του κατά κάποιο τρόπο από κρίση, θα αποκαλύψη στον καθένα από εμάς, ότι έκανε το παν για να μας σώση, δηλαδή, να μας δώση την ζωή Του, ώστε να γίνουμε ανιδιοτελείς, με αγάπη απροϋπόθετη και με νου απλό, ανοιχτό στην θέα του Θεού.
Πέρα από τα παραπάνω έχουν ενδιαφέρον μερικές από τις πρώτες αντιδράσεις που προκάλεσε η κυκλοφορία των «άθεων» λεωφορείων. Ελάχιστοι αντέδρασαν αρνητικά. Κάποιοι ―άθεοι και μη― χαμογέλασαν... Χριστιανικές οργανώσεις έδωσαν συγχαρητήρια! Οι μεθοδιστές μάλιστα είπαν ότι η καμπάνια «θα κάνη τον κόσμο να σκεφτή τον Θεό». Κάποιος χασιδίτης ―ορθόδοξος Εβραίος― ευχαρίστησε την Αριάν Σερίν «εκ μέρους όλων των κρυπτοαιρετικών του κόσμου», διότι όπως είπε: «Έχω όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ενός χασιδίτη Εβραίου. Μέσα μου όμως είμαι ένας φιλελεύθερος άθεος».
Η αθεΐα, δυστυχώς, κρύβεται πολλές φορές κάτω και από την «επιμελημένη» θρησκευτικότητα. Οι αντιδράσεις για τα «άθεα» λεωφορεία έδειξαν αυτήν την πραγματικότητα. Αποκάλυψαν την «πλατεία οδό», την λεωφόρο της αθεΐας και κρυπτοαθεΐας, την εμπαθή απόλαυση του κόσμου, στην οποία «χωρίς να αναρωτιέται» πορεύεται μεγάλο μέρος της οικουμένης. Γι’ αυτό κανείς δεν φαίνεται από το ρεπορτάζ να είπε ότι το μήνυμα της Σερίν είναι σκληρά ρατσιστικό, ότι αφορά μόνο τους υγιείς και τους «έχοντες», αυτούς που έχουν σώμα ικανό να απολαμβάνη ηδονές και αυτούς που έχουν εισόδημα αρκετό για τις επιθυμίες τους. Δεν αφορά, δηλαδή, τους αρρώστους, τους ανέργους, τους αστέγους, γενικά αυτούς που δεν μπορούν να απολαύσουν, όπως θα ήθελαν, την ζωή τους και οι οποίοι μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάστασή τους μόνον με την εύρεση κάποιου υψηλού νοήματος ―κυρίως θεολογικού― που να εξηγή την ταλαιπωρία της ζωής τους και να της δίνη διέξοδο.
Όμως, και σ’ αυτούς η Αριάν Σερίν αδιάκριτα και σκληρά λέει να «πάψουν να αναρωτιούνται» για τέτοια θεολογικής υφής πράγματα.

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Οἱ Ἅγιοι Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα οἱ Ἀπόστολοι καὶ Μάρτυρες

«ΖΕΥΓΟΣ ΑΓΙΟΛΕΚΤΟΝ» ΑΚΥΛΑΣ ΚΑΙ ΠΡΙΣΚΙΛΛΑ
(13 Φεβρουαρίου)
Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα
Οι Απόστολοι Ακύλας και Πρίσκιλλα ήσαν ένα ευλογημένο ανδρόγυνο. Κατάγονταν από τον Πόντο και κατοικούσαν στην Κόρινθο. Ήσαν και οι δύο σκηνοποιοί στο επάγγελμα και είχαν την μεγάλη ευλογία στην ζωή τους να γνωριστούν με τον Απόστολο Παύλο, όταν εκείνος πήγε στην Κόρινθο. Τον φιλοξένησαν στο σπίτι τους και εργάζονταν μαζί, αφού ήσαν ομότεχνοι. Όπως είναι γνωστόν ο Απόστολος των Εθνών για να εξασφαλίζη τα καθημερινά έξοδά του και να μην επιβαρύνη κανέναν, ασκούσε το επάγγελμα του σκηνοποιού. Οι άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα συνδέθηκαν μαζί του και έγιναν έμπιστοι φίλοι και συνεργάτες του. Ήταν γι’ αυτούς απλανής διδάσκαλος και φωτισμένος πνευματικός Πατέρας. Το ότι δεν είχαν σαρκικά παιδιά τούς διευκόλυνε, σίγουρα, στις μετακινήσεις τους και τούς έδωσε την δυνατότητα να τον ακολουθήσουν σε διάφορες περιοδείες του. Τον διακονούσαν και συγχρόνως τρέφονταν με τα ζωήρρυτα νάματα της θεόπνευστης διδασκαλίας του. Σε μερικές επιστολές του, όπως στην Α' προς Κορινθίους και στην Β' προς Τιμόθεον, τούς στέλλει χαιρετισμούς. Στην προς Ρωμαίους επιστολή του τούς επαινεί και τούς ευχαριστεί ο ίδιος προσωπικά, αλλά και εκ μέρους των κατά τόπους Εκκλησιών, για την αυταπάρνηση και την ανιδοτελή τους αγάπη. «Χαιρετήστε την Πρίσκιλλαν και τον Ακύλαν, τούς συνεργάτας μου εν Χριστώ Ιησού, οι οποίοι χάριν της ζωής μου εκινδύνευσαν να αποκεφαλισθούν και τούς οποίους όχι μόνον εγώ ευχαριστώ, αλλά και όλαι αι Εκκλησίαι των εθνών» (κεφ. ιστ', 3-4).
Μελετώντας τις Πράξεις των Αποστόλων, που συνέγραψε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, τούς βλέπουμε μαζί με τον Απόστολο Παύλο στην Συρία και κατόπιν στην Έφεσο. Μάλιστα στην Έφεσο συναντήθηκαν με τον Απολλώ, τον οποίον επήραν κοντά τους και του ανέπτυξαν ακριβέστερα την «οδόν του Θεού». Ο Απολλώ ήταν φλογερός κήρυκας του Ευαγγελίου, αλλά δεν γνώριζε τα περί της ελεύσεως του Αγίου Πνεύματατος, «δι’ επιθέσεως των χειρών των Αποστόλων», στους βαπτιζομένους. Αυτός εγνώριζε μόνον το βάπτισμα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, το οποίο όμως ήταν βάπτισμα μετανοίας.
Λαμβάνοντας αφορμή από τον βίο και την πολιτεία του αγίου αυτού ανδρογύνου πολλά μπορούμε να αναπτύξουμε. Περιοριζόμαστε όμως στα παρακάτω:
Πρώτον, το γεγονός ότι δεν είχαν αποκτήσει παιδιά δεν έπαιξε αρνητικό ρόλο στην ζωή τους και δεν στάθηκε ικανό να παγώση την αγάπη τους και να ψυχράνη τις μεταξύ τους σχέσεις, όπως συμβαίνει, δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις. Και τούτο γιατί η ποιότητα της αγάπης τους ήταν τέτοια, που δεν ήταν δυνατόν να επηρεασθή από αυτό το γεγονός. Ήταν αληθινή αγάπη, ανιδιοτελής και όχι σαρκική και εμπαθής. Αγαπούσαν και οι δύο τον Θεό και αυτή η αγάπη τούς ένωνε και μεταξύ τους. Το γεγονός ότι δεν τεκνοποίησαν το είδαν σαν θέλημα του Θεού και έκαναν υπακοή, διατηρούντες έτσι την εσωτερική ειρήνη και την ενότητα μεταξύ τους.
Βέβαια, τα παιδιά είναι καρπός της συζυγίας και η απουσία τους δημιουργεί ίσως κάποια προβλήματα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η παρουσία των παιδιών στον γάμο είναι χωρίς προβλήματα. Πρέπει να συνειδητοποιηθή από τούς συζύγους ότι τα παιδιά είναι καρπός και όχι σκοπός του γάμου. Γιατί σκοπός του κατά Χριστόν γάμου, όπως και της κατά Χριστόν παρθενίας, είναι η θέωση, η σωτηρία της ψυχής. Ο γάμος, όπως και η παρθενία είναι δύο δρόμοι που οδηγούν στο ίδιο τέλος. Όταν τίθεται η τεκνοποια ως ο σκοπός του γάμου, τότε είναι φυσικόν στην αντίθετη περίπτωση να υπάρχη απογοήτευση με όλα τα επακόλουθα. Εάν θεωρείται πρόβλημα και δοκιμασία η απουσία των παιδιών στον γάμο, η παρουσία και η ανατροφή τους είναι στην πραγματικότητα γολγοθάς και σταυρός. Η αποδοχή του θελήματος του Θεού, σε κάθε περίπτωση, διασφαλίζει την εσωτερική ειρήνη και την ενότητα μεταξύ των συζύγων. Η ανιδιοτελής προσφορά και η διακονία προς τούς «ελαχίστους αδελφούς του Χριστού», συμβάλλει τα μέγιστα στην απόκτηση εσωτερικής πληρότητος.
Δεύτερον, το ότι δέχονταν την καθοδήγηση και τις συμβουλές του Αποστόλου Παύλου στα διάφορα προβλήματα που αναφύονταν στις μεταξύ τους σχέσεις, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διασφαλίζεται η μεταξύ τους ενότητα και να αυξάνη η αγάπη. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, το να μη φθίνη, δηλαδή, και να ξεθωριάζη η αγάπη με το πέρασμα του χρόνου, αλλά αντίθετα να αυξάνεται και να δυναμώνη. Τό να έχουν οι σύζυγοι πνευματικό Πατέρα και να τον συμβουλεύονται, αυτό δεν δεσμεύει την ελευθερία τους. Αντίθετα, μάλιστα, την διασφαλίζει και τούς βοηθά να αποφεύγουν τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα λάθη και να φθάνουν στην, κατά το δυνατόν, ορθότερη λύση των διαφόρων προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν, κατά καιρούς, στην ζωή τους. Ο πνευματικός Πατέρας έχει την δυνατότητα να βοηθά ουσιαστικά, επειδή το κάνει με τον φωτισμό του Θεού, αλλά και επειδή είναι έξω από το πρόβλημα και γι’ αυτό έχει την δυνατότητα να βλέπη τα πράγματα καθαρότερα και να τα αντιμετωπίζη με νηφαλιότητα και ψυχραιμία.
Κατά την διάρκεια του μυστηρίου του γάμου, όταν ψάλλεται ο «χορός του Ησαΐα», ο Ιερεύς προπορεύεται των Νεονύμφων κρατώντας στα χέρια του το Ευαγγέλιο. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιερεύς, ως πνευματικός Πατέρας, πρέπει να προπορεύεται και οι νεόνυμφοι να τον ακολουθούν, δηλαδή να τον συμβουλεύονται και να τον υπακούουν. Και, βέβαια, αυτός θα πρέπη να τούς καθοδηγή όχι βάσει δικών του σκέψεων και στοχασμών, αλλά σύμφωνα με το πνεύμα του ιερού Ευαγγελίου.
Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου για τούς αγίους Ακύλα και Πρίσκιλλα: «χάριν της ζωής μου εκινδύνευσαν να αποκεφαλισθούν», φανερώνουν το μεγαλείο της ψυχής των Αγίων, τον τρόπο της ζωής τους και την ποιότητα της αγάπης τους, που δοκιμάστηκε και άντεξε στις πιο αντίξοες συνθήκες και που με το πέρασμα του χρόνου αυξανόταν συνεχώς και δυνάμωνε.
Αναδημοσίευση

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για Θρησκευτικά: «λείπει μία εγκύκλιος που να ξεκαθαρίζει με σαφήνεια τη θέση της πολιτείας»


Αναδημοσίευση από το Romfea.gr

Τον προβληματισμό του για τη διάκριση μεταξύ παιδείας και εκπαίδευσης, αλλά και για την απομάκρυνση του σχολείου από την Εκκλησία, εξέφρασε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος,
ο οποίος παρέστη, σήμερα, σε ημερίδα με θέμα «Το μάθημα των θρησκευτικών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Διαπιστώσεις - Προοπτικές».

Την ημερίδα διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης κεντρικής Μακεδονίας και συμμετείχαν θεολόγοι της μέσης εκπαίδευσης, καθηγητές πανεπιστημίων, στελέχη της εκπαίδευσης και εκπρόσωποι της Εκκλησίας.
Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος διαπίστωσε πως το σχολείο ξεμακραίνει καθημερινά από την Εκκλησία και τις αλήθειες της, υπογραμμίζοντας πως «υπάρχει απόκλιση, η οποία δόμησε τις διαφορές μεταξύ παιδείας και εκπαίδευσης. Ωστόσο, άλλο είναι η παιδεία και άλλο η στεγνή εκπαίδευση».
Για το θέμα της αντιμετώπισης της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών από την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ,είπε ότι «λείπει μία εγκύκλιος που να ξεκαθαρίζει με σαφήνεια τη θέση της πολιτείας» στο θέμα αυτό και πρόσθεσε πως «μία τέτοια θα μπορούσε να είναι η απάντηση που έδωσε ο απερχόμενος υπουργός Παιδείας προς τον Συνήγορο του Πολίτη».
Προβληματισμό εξέφρασε και για τις προτάσεις από συλλόγους και ενώσεις Θεολόγων, από τους οποίους ζήτησε να είναι ρεαλιστές. «Δημιουργήθηκαν ομάδες που έκαναν τη διδασκαλία του χριστιανισμού ιδεολογία. Όμως, ο χριστιανισμός είναι βίωμα και τρόπος ζωής» είπε.

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην εφημερίδα "Το Βήμα"

Συνέντευξη στον ΣΤΕΦ. ΚΑΣΙΜΑΤΗ Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009
ΔΙΑΦΩΝΗΣΕ με τον Χριστόδουλο για το συλλαλητήριο και βρίσκει «άστοχες και επικίνδυνες» τις αυθαίρετες πρωτοβουλίες της Εκκλησίας στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Θεωρεί ότι το σύνθημα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» προσφέρεται για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπών. Προβληματίζεται με την ποιότητα των στελεχών της Εκκλησίας: «Οι καλοί επιλέγουν αφάνεια και σιωπή». Προαγγέλλει την παραπομπή στη Δικαιοσύνη των σκανδάλων της «Αλληλεγγύης» και της ΣΥΜΕΑΝ (εταιρείας της Εκκλησίας για την απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων), καθώς και προτάσεις για την αλλαγή του τρόπου εκλογής των μητροπολιτών. Τον ενοχλούν οι δεξιώσεις και μπορεί να γίνει- εφόσον χρειάζεται- ακόμη και κομμουνιστής. Αναφερόμενος στο σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, επιφυλάσσεται· κρίνει ωστόσο ότι οι «περίεργες δοσοληψίεςμε εταιρείες και παράγοντες δεν είναι εκκλησιαστική πολιτική». Εισηγείται το δικό του μοντέλο ισότιμης συνεργασίας πολιτείας και Εκκλησίας, για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Τέλος, αντιλαμβάνεται την εθνική ταυτότητα ως κάτι δυναμικό, πάντα υπό εξέλιξη και δεν φοβάται την περιβόητη παγκοσμιοποίηση: τα ίδια, πάνω-κάτω, έκανε και ο Μέγας Αλέξανδρος. Από την πρώτη κιόλας στιγμή της αρχιεπισκοπίας του, ο κ. Ιερώνυμος φρόντισε να καταστεί εμφανές ότι επί των ημερών του η Εκκλησία θα άλλαζε πορεία και ότι ένα μέρος της κληρονομιάς του προκατόχου του το άφηνε πίσω: κάμερες, λιμουζίνες, παρατρεχάμενοι και πομπές αυτοκινήτων κόπηκαν με το μαχαίρι. Είναι επόμενο, λοιπόν, η συζήτηση με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών να ξεκινήσει από αυτό το σημείο.

«Με τον μακαριστό προκάτοχό μου Κυρό Χριστόδουλο είχαμε γνωριμία από τα φοιτητικά χρόνια. Εκτοτε, συμπέσαμε σε αρκετές κοινές δραστηριότητες. Από την αρχή όμως ήταν φανερό ότι ήμασταν άνθρωποι διαφορετικοί στον χαρακτήρα. Ακόμη και τα πρακτικά των επιτροπών, στις οποίες συνεργαστήκαμε αργότερα, όπως αυτές για την εκκλησιαστική περιουσία και τις σχέσεις Εκκλησίας- πολιτείας, αν πάρει κανείς και τα διαβάσει σήμερα, θα διαπιστώσει τη διαφορά μας. Ανέκαθεν, θα έλεγα, η βασική διαφορά μας αφορούσε την ταυτότητα της Εκκλησίας. Για μένα, στοχεύει στη σωτηρία του ανθρώπου, είναι βίωμα, πνευματική εμπειρία και ποτέ ιδεολογία. Για τον αδελφό Χριστόδουλο η Εκκλησία είχε έναν μεσσιανικό χαρακτήρα για τη σωτηρία του έθνους και ρόλο σε όλα τα εγκόσμια. Οταν έγινε Αρχιεπίσκοπος, τον επισκέφθηκα για να τον συγχαρώ. Στη συζήτηση τέθηκε το θέμα του λεγόμενου οικονομικού σκανδάλου που ταλαιπωρούσε τότε την Εκκλησία, για το οποίο δεν θα ήθελα να μιλήσω. Ωστόσο συνεργαστήκαμε στενότατα για πολλά θέματα και στις δύσκολες ώρες του στάθηκα στο πλευρό του...».

- Σε άλλες όμως διαφωνήσατε ευθέως,στις ταυτότητες.

«Τότε διαφώνησα, παρ΄ ότι ήμουν και εγώ υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Ημουν όμως υπέρ, από την πλευρά της ελευθερίας. Με την έννοια ότι ούτε εσύ μπορείς να μου το στερήσεις ούτε εγώ να σ΄ το επιβάλλω. Θέλεις να γράφεται το θρήσκευμα στην ταυτότητά σου; Αν θέλεις, καλώς· αν δεν θέλεις, και πάλι καλώς. Αυτή ήταν η θέση την οποία εισηγήθηκα τότε στον Μακαριότατο. Εκείνος επέμεινε: “Οχι, θα τους κατεβάσω στο πεζοδρόμιο!”. Διαφώνησα και δεν πήγα στο Σύνταγμα. Για να επανέλθω όμως στο αρχικό ερώτημά σας, ό,τι ήταν καλό από όσα έκανε ο Χριστόδουλος- και ήσαν πολλά- θα το συνεχίσω και επάνω σε αυτό θα χτίσω και θα επαυξήσω. Επομένως, δεν αρνούμαι την κληρονομιά του Χριστοδούλου. Αντιθέτως! Ο μακαριστός, π.χ., κάλεσε τους νέους κοντά του. Εγώ, συνεχίζοντας, θα προσπαθήσω να στήσω τις γέφυρες. Ο μακαριστός έκανε πολλές φορές λόγο για τους ανθρώπους που υποφέρουν και βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Εγώ, συνεχίζοντας, θα προσπαθήσω να δημιουργηθούν κέντρα που θα ανακουφίζουν τον ανθρώπινο πόνο και θα δίνουν δυνατές λύσεις σε αδιέξοδα. Είναι γνωστό ότι διέθετε πολλά χαρίσματα. Δεν τα κατακρίνω, δεν τα ζηλεύω, αλλά και δεν μπορώ να τα ακολουθήσω όλα».

- Ορισμένες όμως από αυτές τις διοικητικές υποδομές, λ.χ.η «Αλληλεγγύη» και η ΣΥΜΕΑΝ, εμπλέκονται σε σκάνδαλα οικονομικής φύσεως. Τι θα κάνετε με αυτές τις υποθέσεις;

«Η σύλληψη της ιδέας για τη δημιουργία αυτών των υποδομών ήταν σωστή. Δεν μπορούμε να καταλογίσουμε ευθύνη στον μακαριστό αδελφό· αντιθέτως, του χρωστούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, διότι άνοιξε έναν δρόμο για την Εκκλησία. Τώρα, αν στην πορεία τα πράγματα εξέκλιναν, θα βρεθεί ποιος φταίει και γιατί καταλήξαμε σε αυτό το αδιέξοδο σημείο. Ξέρω, πάντως, όλες τις πτυχές αυτών των δύο υποθέσεων. Οι έρευνες έχουν προχωρήσει και πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα για αυτές τις υποθέσεις. Οι αρμόδιοι θα αποφασίσουν. Προσωπικά δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με το θέμα. Ο,τι έχω στα χέρια μου θα το παραδώσω στους αρμοδίους, λέγοντας: Αυτά είναι. Κάνετε ό,τι κρίνετε σωστό».

- Εθνικοπατριωτικοί κύκλοι,που είχαν συνηθίσει αλλιώς επί αειμνήστου,σας επικρίνουν πλέον ανοιχτά για τη σιωπή σας στα λεγόμενα εθνικά θέματα και ίσως στο μέλλον γίνουν σκληρότεροι.

«Τις ξέρω τις απόψεις αυτές και τις σέβομαι, ως έκφραση του δικαιώματος των ανθρώπων στην ελευθερία της γνώμης. Τους παρακαλώ όμως να σεβαστούν και εκείνοι τις δικές μου. Δεν είμαι άνθρωπος ο οποίος δεν αγαπά την πατρίδα του. Δεν είμαι άνθρωπος ο οποίος δεν θα καλούσε σε συναγερμό αν ήταν ανάγκη. Ολον αυτόν τον χρόνο που πέρασε, μέτρησα σπιθαμή προς σπιθαμή τα προβλήματα της Εκκλησίας, υπό το πρίσμα της προοπτικής της. Επομένως, αυτά τα πατριωτικά, όπως τα είπατε, ούτε τα περιφρονώ ούτε τα υποτιμώ. Ζω σε μια συντεταγμένη πολιτεία η οποία οφείλει να λαμβάνει όλα τα μέτρα για την προάσπιση αυτών των δικαίων και, επιπλέον, διαθέτει και τα μέσα για να το πράξει. Αν με χρειασθεί ποτέ κανένας ή αν καταλάβω μόνος μου ότι με χρειάζεται, εδώ είμαι. Αλλά μόνος μου να αναλάβω πρωτοβουλίες για τέτοια θέματα το θεωρώ άστοχο και επικίνδυνο. Επειδή ακριβώς πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εμάς συγκινούνται με έννοιες όπως η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένεια, έχω διαπιστώσει ότι τούτο ως σύνθημα προσφέρεται ως μέσον και τρόπος για την ανάδειξη άλλων σκοπιμοτήτων. Τούτο, δεν με συγκινεί, αυτό το σύνθημα. Τα πραγματικά προβλήματα της Εκκλησίας είναι άλλα και είναι τεράστια».

- Εννοείτε προφανώς την κρίση που μαστίζει τα τελευταία χρόνια την Εκκλησία με τα πάσης φύσεως σκάνδαλα;

«Η Εκκλησία δεν είναι διδασκαλία ούτε φιλοσοφία, όπως είπαμε είναι βίωμα και πνευματική εμπειρία. Και μόνο δύο άγιοι άνθρωποι επάνω στη Γη κάνουν Εκκλησία. Επομένως, η Εκκλησία αυτή καθαυτή δεν περνά κρίση. Η κρίση αφορά τους ανθρώπους που την εκφράζουν. Οποια μέτρα κοσμικού ρεαλισμού και αν εφαρμόσουμε, δεν θα έχουν αποτέλεσμα αν ο άνθρωπος δεν αλλάξει εσωτερικά. Ενα από τα βασικά προβλήματα της ποιμαίνουσας Εκκλησίας, κατά την εκτίμησή μου, έγκειται στη στελέχωσή της. Τοποθετούμε ανθρώπους εδώ ή εκεί, χωρίς ειδική εκπαίδευση, χωρίς να τους έχουμε από κοντά για να τους εμπνεύσουμε, να τους δείξουμε δρόμους εργασίας. Η απουσία ενδιαφέροντος για τα στελέχη τα αφήνει στη ρουτίνα της καθημερινότητας και αντιμετωπίζουν την ιεροσύνη ως επάγγελμα. Είναι ολοφάνερο σήμερα. Δεν υπάρχει διάθεση από όλους μας. Αναφέρω το παράδειγμα του πατρός Αντωνίου Παπανικολάου, που μαζί με την πρεσβυτέρα του έχουν φτιάξει την “Κιβωτό”. Ξέρετε ότι αντιμετωπίζεται από πολλούς στον δικό του χώρο, τον εκκλησιαστικό, ως αποδιοπομπαίος; Γιατί; Επειδή ξεχωρίζει με το έργο του και “χαλάει την πιάτσα”, κατά το κοινώς λεγόμενο... Το βόλεμα υπερισχύει και διαχέεται στην πυραμίδα. Ετσι, όταν πρέπει να εκλέξουμε κάποιον για θέση επιτελική, δεν θα ψάξουμε να βρούμε εκείνον που χρειάζεται, αλλά θα διαλέξουμε από τον συνωστισμό των κολάκων και όσων επιδιώκουν την προσωπική προβολή, με γνώμονα τα συμφέροντα. Σήμερα η Εκκλησία διαθέτει δυναμικό ανθρώπινο και δυνατότητες τεχνικές που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε. Δεν θέλουμε όμως να προχωρήσουμε σε βάθος. Δεν τολμούμε, ίσως δεν μας συμφέρει. Γι΄ αυτό και πολλά λαμπρά στελέχη προτιμούν αφάνεια και σιωπή».

- Συνεπώς, για να πάρει η Εκκλησία την κατεύθυνση που θέλετε, θα πρέπει να βελτιωθεί η ποιότητα των μελών της Ιεράς Συνόδου.

«Δεν είναι το μόνο. Θα έπρεπε εδώ και καιρό να έχει αλλάξει ο τρόπος εκλογής των μητροπολιτών. Εχω κάποιες ιδέες επ΄ αυτού και επί του παρόντος μελετώ τις παραμέτρους τους. Θα πρέπει να συνεργαστούμε όλοι μαζί οι αδελφοί στην Ιερά Σύνοδο και να βρεθεί, ίσως όχι ο ιδανικός, τουλάχιστον ένας καλύτερος τρόπος».

- Ποια θέματα έχουν την προτεραιότητα στον κατάλογο των προβλημάτων που έχετε διαπιστώσει;

«Οσον αφορά το ευρύτερο έργο της Εκκλησίας, χρειάζεται πρώτα πολλή και συλλογική εργασία από όλη την Ιεραρχία. Οσον αφορά όμως την αποστολή μου, την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, θα ήθελα η προσπάθειά μας να κατευθυνθεί στην αναζωογόνηση της ενορίας ως πνευματικού κυττάρου. Πώς θα απαλύνουμε τον πόνο του ανθρώπου; Πώς θα πεισθεί ο κόσμος ότι εκεί θα βρει ανάπαυση; Αυτός είναι ο στόχος. Το πνεύμα αυτής της προσπάθειας είναι που βρίσκουμε στις παραβολές του ασώτου και του καλού Σαμαρείτη. Η Εκκλησία απευθύνεται σε όλους χωρίς διακρίσεις και τους καλεί κοντά της με πνεύμα ελευθερίας και αγάπης».

- Και οι δημόσιες σχέσεις σας; Τίποτε δεν γίνεται σήμερα χωρίς αυτές!

«Καταλαβαίνω ότι αστειεύεστε... Δεν είμαι απόκοσμος, ούτε κατακρίνω τις διάφορες κοσμικές εκδηλώσεις. Επειδή έχω παρευρεθεί σε αρκετές από αυτές, με ξενίζει η επίδειξη πλούτου, οι χωρίς λόγο υπερβολές- φωταψίες, φωτογράφοι, σαμπάνιες κ.λπ. Ως πατέρας, ενοχλούμαι στη σκέψη ότι πολλοί άνθρωποι την ίδια ώρα στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη».

- Με την άδειά σας,Μακαριότατε,πάλι θα αστειευθώ αλλά εδώ εκδηλώνετε τις «κομμουνιστικές τάσεις» που σας καταλογίζουν ορισμένοι.

«Ακούστε, δεν είμαι κομμουνιστής. Εκεί που πρέπει όμως γίνομαι. Οπως επίσης εκεί που πρέπει είμαι πατριώτης, είμαι διεθνιστής ή ακόμη και χωριάτης. Αγαπάω τον άνθρωπο. Δεν ήρθα εδώ για να κάνω μια ωραία καριέρα. Δεν με εκφράζει αυτό και δεν με απασχολεί».

- Τώρα που πέρασε ο καιρός σχηματίσατε εικόνα για το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου;

«Η θέση μου παραμένει ότι δεν μπορώ να πω τίποτε ώσπου να έχουμε πλήρη εικόνα της υπόθεσης. Να κάνω όμως μια γενική τοποθέτηση. Το ότι ένα μοναστήρι έχει μια περιουσία δεν είναι κακό. Είναι φυσικό, ειδικά ένα μοναστήρι που υφίσταται αιώνες, να έχει συγκεντρώσει περιουσία με ισχυρούς τίτλους. Η διαφορά μας είναι στο εξής: ότι η εκκλησιαστική περιουσία δεν είναι μόνον για τα πρόσωπα και τα κτίρια, αλλά κυρίως είναι για την εξυπηρέτηση του λαού. Για να έρθω τώρα στο θέμα Βατοπαιδίου, αν το μοναστήρι είχε πει ότι, μετά την κάλυψη των δαπανών, την περίσσεια των χρημάτων θα την χρησιμοποιούσε για να φτιάξει ένα νοσοκομείο, σχολείο, πανεπιστήμιο ή ό,τι άλλο κοινωφελές, που θα το συντηρούσε με τις προσόδους του, κατά την άποψή μου, μια τέτοια τακτική δεν θα είχε τίποτε το μεμπτό. Από τη στιγμή όμως που βλέπουμε να εμπλέκονται εταιρείες και παράγοντες σε περίεργες δοσοληψίες (όλα αυτά που βλέπουμε να βγαίνουν σιγά σιγά) αλλάζει το πράγμα! Αυτά δεν είναι μοναστηριακή πολιτική, δεν είναι εκκλησιαστική πολιτική...».

- Μη σας ρωτήσω τι είναι,γιατί δεν θα μου πείτε.Πείτε όμως,αν θέλετε,τι σχεδιάζετε για το πονεμένο θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας.

«Εχω κάποιες σκέψεις. Η εξέλιξή τους όμως θα εξαρτηθεί από την αποδοχή της Ιεράς Συνόδου. Το σύνθημα “η περιουσία στον λαό” είναι άνευ περιεχομένου και παραπλανητικό. Ας μου πει κάποιος, όσες φορές η Εκκλησία παραχώρησε μέρος της περιουσίας της, ποιος ήταν ο λαός που την πήρε; Ξέρετε πού είναι χτισμένο σήμερα το Κολωνάκι; Σε γη την οποία έδωσε η Μονή Πετράκη για την ανοικοδόμηση Στέγης Αναπήρων Πολέμου. Ξέρετε κανέναν ανάπηρο πολέμου να έχει μείνει στο Κολωνάκι; Την τελευταία φορά, επί αειμνήστου Τρίτση, που είχαμε πάλι θέμα για την περιουσία, καταλήξαμε σε μία σύμβαση με την πολιτεία. Ξέρει κανείς πώς υλοποιήθηκε η σύμβαση; Αν ξέρει, ας το πει και σε εμένα. Επομένως δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτό το μοντέλο. Ας ψάξουμε να βρούμε άλλο. Το μοντέλο που θα ήθελα να εφαρμόσω στην όποια περιουσία της Αρχιεπισκοπής και το οποίο θα πρότεινα γενικότερα βασίζεται στη συνεργασία με την πολιτεία. Λόγου χάριν, έχουμε το τάδε περιουσιακό στοιχείο, πηγαίνουμε στην πολιτεία και προτείνουμε την από κοινού αξιοποίησή του, σεβόμενοι απολύτως τους όρους της σύμβασης: Τι βάζουμε εμείς και τι βάζετε εσείς. Τα χρήματα όμως από την αξιοποίηση δεν θα πάνε αόριστα στο ταμείο της Εκκλησίας ή της πολιτείας. Θα πάνε σε συγκεκριμένο σκοπό, π.χ. για τη δημιουργία και τη συντήρηση νοσοκομείου καρκινοπαθών. Σε αυτό το μοντέλο είμαι έτοιμος να συνεργασθώ. Τα άλλα είναι πυροτεχνήματα...».

- Την παγκοσμιοποίηση δεν τη φοβάστε; Δεν ανησυχείτε μήπως μας κάνει κιμά και φτιάξει με αυτόν κεφτέδες και σουτζούκια,όπως έλεγε ο προκάτοχός σας;

«Δεν είμαστε οι πρώτοι που ζούμε σε αυτή τη γη. Τα προβλήματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Ο τρόπος αντιμετωπίσεώς τους είναι που διαφέρει. Πολλά από αυτά που περιγράφουμε σήμερα με τον όρο “παγκοσμιοποίηση” έχουν ξαναγίνει στην Ιστορία. Παγκοσμιοποίηση το λέμε σήμερα, κάποτε το έλεγαν Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ακόμα θα έλεγα και οι εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δεν πιστεύω να νομίζετε κι εσείς ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε ως την Ινδία απλώς για να φέρει μόνο τον πολιτισμό! Εγώ θα έλεγα ότι ήταν και ο ενθουσιασμός, η περιέργεια και οι συγκυρίες της εποχής που έκαναν τον Αλέξανδρο να προχωρήσει μέσα στην Ασία. Ετσι εξαπλώθηκε ο ελληνισμός, πού τι ήταν τότε; Το ρεύμα των ανθρώπων της εποχής. Ηταν μιας μορφής παγκοσμιοποίηση, χωρίς την οποία δεν θα προχωρούσε η εξάπλωση του χριστιανισμού. Επομένως η παγκοσμιοποίηση δεν είναι καινούργιο φαινόμενο που πρέπει να μας πανικοβάλλει. Η ζημιά είναι μέσα μας. Στους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες που κουβαλάμε μέσα μας. Εκεί είναι το πρόβλημα».

- Μακαριότατε, δεν είναι επικίνδυνο η θρησκευτική πίστη να θεωρείται κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας; Το λέω διότι το θρησκευτικό δόγμα είναι σταθερό και αμετάβλητο,ενώ ο κόσμος γύρω μας αλλάζει. Πώς λοιπόν μια ταυτότητα αγκιστρωμένη στο παρελθόν μπορεί να εκφράσει τις προσδοκίες ενός λαού για το μέλλον;

«Ο πρώτος πυρήνας που επιστρατεύεται στη δημιουργία της εθνικής ταυτότητας είναι ο θρησκευτικός, ο αρχαίος βωμός, το ιερόν. Και αναφέρομαι γενικότερα στη δημιουργία των εθνών, όχι μόνον στη δική μας περίπτωση. Ιστορικά, πρώτα δημιουργείται αυτός ο πυρήνας και γύρω του συμπλέκονται τα υπόλοιπα στοιχεία της ταυτότητας. Αυτό ζήσαμε και εμείς τον 18ο αιώνα και έτσι φθάσαμε στην Επανάσταση. Επ΄ αυτού, λοιπόν, η Εκκλησία πολλά προσέφερε και έχει την υποχρέωση να το παρακολουθεί αυτό, κυρίως τον ιστό του, για να μη διαλυθεί. Αλλά, σε όλα τα πράγματα υπάρχει το μέτρο. Ερχεται η συντεταγμένη πολιτεία και το κρίσιμο ζήτημα για την ελλαδική πραγματικότητα είναι πώς θα συνεργαστούν αυτοί οι δύο φορείς. Διότι η Ιστορία συνεχίζεται, πολλά πράγματα ξεχνιούνται και εμείς εξακολουθούμε να λέμε: “Ξέρετε, αν δεν ήμασταν εμείς, σήμερα θα μιλούσατε τούρκικα κ.λπ.”. Ναι, αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από τις ευθύνες τις σύγχρονες! Δεν μπορούμε πια να επικαλούμεθα συνεχώς τους αρχαίους ημών προγόνους, τον Περικλή και τον Παρθενώνα. Τι θα γίνει, αυτό θα μας θρέφει συνέχεια; Αν δεν έχουμε κάτι καινούργιο να προσθέσουμε σε αυτό που βρήκαμε, τότε θα συρρικνωθεί η παράδοση. Ούτε όμως μπορούμε εύκολα να αφαιρέσουμε ένα σκαλοπάτι από την κλίμακα. Επομένως, μέσα σε αυτόν τον χώρο, η Εκκλησία είναι ένα κομμάτι της εθνικής ταυτότητας, που πρέπει να υπάρχει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε με τη φλόγα να καίει φουντωμένη και κάθε φορά να σπεύδουμε να είμαστε οι πρώτοι! Ούτε πάλι μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι. Χρειάζεται το μέτρο και η διάκριση».

Αναδημοσίευση

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Ο άγιος ιερομάρτυρας Χαράλαμπος

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
(10 Φεβρουαρίου)
Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα
Ο άγιος Χαράλαμπος καταγόταν από την Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Γεννήθηκε στα τέλη του 1ου αιώνα μ. Χ. και μαρτύρησε σε ηλικία 113 ετών. Όταν ξέσπασε διωγμός εναντίον των Χριστιανών, στα χρόνια του Σεπτιμίου Σεβήρου, κάποια πνευματικά τέκνα του αγίου Χαραλάμπους προσπάθησαν να τον πείσουν να φύγη, για να μη συλληφθή. Εκείνος, φυσικά, αρνήθηκε, γιατί είναι αδύνατο στον καλό ποιμένα να εγκαταλείψη το ποίμνιό του την ώρα του κινδύνου και γιατί ήταν έτοιμος κάθε στιγμή για την ομολογία και το μαρτύριο. Συνελήφθη και βασανίσθηκε απάνθρωπα, αλλά αντιμετώπισε τα φρικτά βασανιστήρια με θαυμαστή ανδρεία, αφού προηγουμένως ομολόγησε με παρρησία την πίστη του. Αρκετοί στρατιώτες, από αυτούς που διατάχθηκαν να βασανίσουν τον γέροντα Ιερέα, βλέποντάς τον να υπομένη τα απάνθρωπα βασανιστήρια με τόση γενναιότητα, αλλά και με απίστευτη ηρεμία, καθώς και τα θαύματα που έγιναν με την προσευχή του, πίστεψαν στον Χριστό και τον ομολόγησαν Κύριο και Θεό τους. Ο έπαρχος θορυβήθηκε από την ομαδική μεταστροφή και διέταξε να τον αφήσουν ελεύθερο. Αργότερα, ο ίδιος ο Σεβήρος, μη μπορώντας να αντέξη την παρρησία και την ανδρεία του γέροντα, διέταξε τον αποκεφαλισμό του.
Λαμβάνοντας αφορμή από τον βίο και την πολιτεία του αγίου Χαραλάμπους, θα θέλαμε να τονίσουμε τα εξής:

Πρώτον. Το όνομα Χαράλαμπος είναι σύνθετο. Αποτελείται από το ουσιαστικό χαρά και το ρήμα λάμπω. Πραγματικά, ο άγιος Χαράλαμπος ήταν ένα φωτεινό πρόσωπο, στο οποίο ακτινοβολούσε η τέλεια χαρά. “Η τέλεια χαρά εδράζεται στην ταπεινοφροσύνη, ενώ η εισαγωγική χαρά δεν είναι απαλλαγμένη από την φαντασία” (άγιος Διάδοχος Φωτικής). Ήταν ειρηνικός, γαλήνιος και με χαρούμενη διάθεση, ακόμα και κατά την ώρα των φρικτών βασανιστηρίων.
Η χαρά δεν είναι απλό συναίσθημα, αλλά καρπός του Αγίου Πνεύματος, που δίδεται ως δωρεά σε εκείνους, οι οποίοι με την μυστηριακή ζωή και την άσκηση καθάρισαν τον νού και την καρδιά τους από τα πάθη και κατεσκήνωσε μέσα τους η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η χαρά συνδέεται στενά με την ταπεινοφροσύνη και την μετάνοια. Όταν ένας άνθρωπος μετανοή και επιστρέφη στον Θεό, τότε χαίρεται και πανηγυρίζει όλος ο ουρανός, οι Άγιοι και οι Άγγελοι. “Χαρά γίνεται εν ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι”. Αλλά και ο ίδιος όταν μετανοή ειλικρινά λαμβάνει την άφεσιν των αμαρτιών του και γεύεται την χάρη του Αγίου Πνεύματος, ανάλογα με την δεκτικότητά του.
Η χαρά συνδέεται και με την ανιδιοτελή αγάπη, που είναι και αυτή καρπός του Αγίου Πνεύματος. Στην παραβολή του Ασώτου υιού, που είπε ο Χριστός, βλέπουμε καθαρά το πόσο στενά συνδέεται η χαρά με την αληθινή αγάπη. Όταν ο άσωτος υιός επιστρέφη στην πατρική οικία, την Εκκλησία, ο Πατέρας του, ο άγιος Τριαδικός Θεός, τρέχει να τον προϋπαντήση με ανοικτές αγκάλες. Τον ντύνει με την λαμπρή στολή της θεία Χάριτος, του δίδει το δακτυλίδι της υιοθεσίας, θυσιάζει το σιτευτό μοσχάρι, τον μονογενή Του Υιό, και χαίρουν και ευφραίνονται.
Όταν ο άνθρωπος κυριαρχείται από τα πάθη και κυρίως από το ολέθριο πάθος της υπερηφανίας, δεν μπορεί να χαρή πραγματικά την ζωή του. Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης έλεγε ότι ο άνθρωπος θα υποφέρη στην ζωή του μέχρι να αποκτήση ταπείνωση. Ο μεγάλος αδελφός της παραβολής, στην οποία αναφερθήκαμε, δεν μπόρεσε να χαρή μαζί με τον Πατέρα του και τον αδελφό του, επειδή δεν αγαπούσε αληθινά. Η αγάπη του ήταν ψεύτικη και εμπαθής, αφού ήταν κυριευμένος από τα πάθη της υπερηφανείας και του φθόνου.

Δεύτερον. Ο άγιος Χαράλαμπος δεν εγκατέλειψε το ποίμνιό του την ώρα του κινδύνου. Έτσι συμβαίνει με τους γνήσιους μαθητές του Χριστού. Δεν θυσιάζουν τους άλλους για να ζήσουν αυτοί, αλλά θυσιάζονται υπέρ του ποιμνίου τους, για το οποίο, άλλωστε, κοπιούν καθημερινά με μεγάλη αυταπάρνηση και προθυμία.
Οι Άγιοι αντιμετωπίζουν στην ζωή τους πολλούς και μεγάλους πειρασμούς, αλλά και πενθούν για τα πάθη και τις αμαρτίες τους. Όμως δεν λυπούνται άμετρα χωρίς ελπίδα, ούτε και χαίρονται άμετρα, αλλά εγκρατεύονται και στην χαρά και στην λύπη, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι “η πολλή λύπη οδηγεί την ψυχή στην απελπισία, όπως και η πολλή χαρά την οδηγεί στην υπερηφάνεια. Και ότι το ενδιάμεσο μεταξύ της λύπης και της χαράς είναι η ελπίδα” (Άγιος Διάδοχος Φωτικής). Έπειτα, η Χάρις του Θεού παρηγορεί και ευφραίνει την ψυχή που ταπεινώνεται και θρηνεί για τις αμαρτίες της.
Πολλές φορές, “σκεπτόμενοι συνεχώς το μέλλον χάνουμε το παρόν και δεν χαιρόμαστε αληθινά την ζωή μας”. (Άγιος Νεκτάριος). Η εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού διώχνει την αγωνιώδη μέριμνα και το άγχος, που μας μαυρίζουν κυριολεκτικά την ζωή και δεν μας επιτρέπουν να χαιρόμαστε αληθινά.
Συνήθως παραπονούμαστε ότι η κοινωνία στην οποία ζούμε, δεν μας επιτρέπει να χαρούμε αληθινά την ζωή μας, λές και φταίνε οι άλλοι για τα πάθη, τα λάθη και τις αποτυχίες μας. Εάν η ζωή μας είναι παράδεισος ή κόλαση γι’ αυτό δεν ευθύνονται οι άλλοι, αλλά εμείς οι ίδιοι, γιατί οι συνάνθρωποί μας δεν είναι η κόλασή μας, όπως υποστηρίζουν οι άθεοι υπαρξιστές, αλλά η χαρά μας. Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, όταν συναντούσε κάποιον άνθρωπο τον αποκαλούσε χαρά του. Αντί άλλου χαιρετισμού, του έλεγε: “Χριστός Ανέστη χαρά μου”.
Τέλεια χαρά δεν είναι δυνατόν να υπάρξη χωρίς την ταπείνωση και την αγάπη. Άλλωστε, η σωτηρία μας περνάει μέσα από την ταπείνωση, την μετάνοια και την ανιδιοτελή αγάπη για τους συνανθρώπους μας, τους ελαχίστους αδελφούς του Χριστού.
Αναδημοσίευση